Moedermaffia

Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik er zelf nog niet echt rechtstreeks mee te maken heb gehad. Wellicht na deze blog wel, we zullen zien. Op vooral instagram volg ik best wel veel mama’s. De ene met heel veel volgers, de ander wat klein. De één met een blad voor de mond, de ander een flap uit. Ik vind ze allemaal heerlijk. 

Moedermaffia

Wat houdt het in? Nou simpel, maak het leven van andere moeders zuur. Wanneer iemand foto’s post van een kind van 3 met een tut (speen fiep whatever you name it ) in de mond gaan ze al los. “Waarom nou nog een tut!?” “Wist je dat de tanden hierdoor scheef gaan staan” “Nou goed voorbeeld dit” en dan vallen deze reacties vaak nog mee.

Zo heb ik bij Yolanthe reacties gelezen op haar zoontje Xess. Dat het net een meisje is. Waarom hij een staartje heeft. En serieus mensen die even typen dat ze vinden dat hij de uitstraling van een meisje heeft en zo poseert. Ik krijg dan de neiging om even te typen wat ik van haar reactie vind, maar dit slik ik weg. Deze mensen denken toch niet na!? Hoe kwetsend kunnen dergelijke opmerkingen zijn!?

Onzekere moeders

Er zijn moeders die onzeker zijn over dingen en een hulpvraag stellen omdat ze een antwoord willen. Apart is het om dan te lezen dat er serieus moeders zijn die dan gaan vermelden hoe makkelijk hun kind was, dat ze dit soort zaken nooit hebben meegemaakt, of het niet een stukje opvoeding is blablabla alles in de negatieve zin om te pronken, hoe goed het hen allemaal wel niet vergaat. Moeders die dan commentaar geven in plaats van de gewenste tip. Ook een mooi voorbeeld is het onderwerp borstvoeding. Er zullen moeders zijn die niet eens bewust voor flesvoeding hebben gekozen. Hun kindje wilde simpelweg niet goed drinken of de melkproductie is dan laag. Dus het kindje met de fles op de foto. ‘Jammer dat je geen borstvoeding probeert’, ‘Je kunt beter borstvoeding geven hoor’ ‘Je hebt zeker geen zin om er ’s nachts uit te moeten’. Mensen kom op! Soms weet je een achtergrond niet. En daarin maken mensen nou eenmaal hun eigen keuzes.

[het bericht moedermaffia gaat verder onder foto]

Behoefte hebben om je mening te delen

Als je ergens wat van vindt kun je ook even tot tien tellen, of gewoon lekker door scrollen. En vindt je toch dat je je mening moet geven, probeer hem dan eens te nuanceren.

Als jij iets bijvoorbeeld te ranzig vindt kun je ook gewoon zeggen dat je er zelf minder fan van bent. Als je iets lelijk vindt kun je ook zeggen dat het je smaak niet is. Of je zegt gewoon. Lekker. Niks !

Elkaar publiekelijk belachelijk maken vanuit een computer of telefoonscherm vind ik gewoon het meest laffe wat er is. Of ik heilig ben? Welnee, maar ik denk het van binnen en houd het daarbij. Alsof mijn opvoeding of leven perfect is! Wie ben ik om te oordelen online over een ander. Ik denk er het mijne van en that’s it.

Eerlijk bekennen

Ik moet zelfs bekennen dat ik sinds ik zelf moeder ben vaak juist meer begrip heb gekregen voor bepaalde situaties die online voorbij komen. Waarom? Omdat ik zelf ook maar wat doe. Yup, ik ben wellicht in sommige gevallen ook een loedermoeder (ook zo’n leuke term). Mijn kind krijgt namelijk een boterham als ze haar avondeten niet eet. Waarom? Omdat ik geen zin heb om om 2 uur ‘snachts met een huilende dreumes beneden te zitten voor alsnog die boterham. Mijn kind mag als ik ga koken tv kijken. Waarom? Omdat ik dan tenminste fatsoenlijk vooruit kan. Mijn kind loopt op zondag ooit de hele ochtend in haar pyjama. Waarom? Omdat ik dan zin heb om gewoon rustig aan te doen met elkaar. Mijn kind mag een tekening maken op de vloer (wel op papier maar het gaat er uiteraard nog wel eens langs). Waarom? Omdat we dit samen fantastisch vinden. Lang genoeg heb ik me druk gemaakt over ‘wat anderen daarvan vinden’. En middels mijn massage therapeut heb ik geleerd; wat anderen vinden mogen ze fijn zelf houden.

[het bericht moedermaffia gaat verder onder foto]

Het ergste is dat je wel gewoon gaat nadenken over wat je post. En op die manier creëren we dus een mooie fake wereld waardoor de mensen die soms de echte wereld tonen nog harder kunnen worden afgekraakt.

#Doeslief

Soms zie ik posten voorbij komen, dat we allemaal wat liever moeten zijn voor elkaar. Deze worden massaal geliked en er wordt door iedereen in de comments beaamd dat we dit inderdaad moeten doen. Ik heb het vermoeden dat de moedermaffia deze posts niet zien anders zou het ze toch wel aan het denken zetten hoop ik..

Mijn blog zal er waarschijnlijk ook niets aan veranderen, maar ik wil iedereen die een last van de zogenoemde moedermaffia ervaart het volgende meegeven; Waarschijnlijk zijn zij juist jaloers, juist onzeker en juist uit balans waardoor zij jouw momentopname (want foto’s zijn niet meer dan dat) afkraken.

Geef ze een aai over de bol en typ maar terug; het komt vast goed met je. Geef ze geen podium en geen verdere aandacht, ze zijn het je kostbare tijd niet waard. Laten we elkaar steunen dat maakt het leven toch een stuk leuker. En voel je een nare reactie opkomen scroll gewoon lekker door.

En voor alle mama’s die hier wat naars op te zeggen hebben; het komt wel goed met je!

Liefs,

Pauline

PS: van positieve berichten onderaan dit blog word ik heel blij 😉  

Lees ook: kritiek op de opvoeding van anderen >>

Opgebiecht: ik ben een ontaarde ouder >>