‘Jij mag niet in onze BFF club’ zegt de zogenaamde leader of the gang tegen een schuchter meisje om haar vervolgens met de andere BFF’s de rug toe te keren en gniffelend weg te lopen. Oh oh oh, meisjes zijn gemeen onderling. Met twee meiden op de basisschool zie ik die trekjes steeds meer. Verschillende karakters die hun weg proberen te vinden op de sociale ladder in de klas. En dat resultaat weleens in een catfight.
Lees ook: wat is typisch meisjesdrag >>
Meisjes zijn gemeen
Het zijn vast allemaal engeltjes hoor, vooral als je de moeders mag geloven. Maar uiteindelijk zijn ze allemaal ook weleens gemeen, en de één wat meer dan de ander. Plotselinge ruzies over onbenullige dingen en vooral goed zijn in van een mug een olifant maken. Dat doen mijn ‘engeltjes’ net zo goed. Mijn beginnend pubertje van 8 is er momenteel iets beter in dan mijn kleuter. Het begint allemaal vrij onschuldig, maar kan snel heel kattige vormen aannemen.
Meisjesgedrag
Peuters zijn vooral sterk in trekken en duwen als er speelgoed wordt afgepakt. De kleutervariant is: ‘Als je niet tikkertje met mij wilt spelen, ben je mijn vriendinnetje niet meer.’ In groep 4 wordt er al een zogenaamd BFF-clubje gevormd, waar je ook weer keihard uitgezet kan worden . ‘Jij hebt een dikke kont en doet niet wat ik wil dus jij mag niet meer meedoen!’ Huilend trekt het voormalig BFF-lid zich terug, die zich toch al niet zo op haar plek voelde bij die bazige meiden.
Al die karaktertjes (bazig, verlegen, naïef, sociaal, manipulatief, zorgzaam) moeten hun plekje in de groep vinden. De dynamiek wisselt nogal eens tussen vreedzaam spelen tot een frontale botsing. Als ouder sta je aan de zijlijn om de grenzen te bewaken en in te grijpen wanneer nodig. Hopend dat jouw kind niet buiten spel gezet wordt…
Jongen v.s. meisje
Waar meisjes ronduit kwetsend kunnen zijn en dit lang vol kunnen houden, is het bij jongens met wat kabaal en fysieke uitingen vaak al beklonken. Beiden overigens geen gedrag wat ik aanmoedig! Meiden kunnen vals en gemeen zijn. Een soort stiekeme pesterijen, zijn meer op wraak belust en pakken anderen op hun zwakste punt. En wordt het dan in het ergste geval toch fysiek, dan is haren trekken en krabben favoriet. Maar bij jongens is het vaak wel vrij duidelijk en is het snel weer over. Ze gaan uit elkaar of spelen even later weer verder, no hard feelings.
Het grappige is dat ik dat ook terug zie bij volwassen mannen en vrouwen: vrouwen blijven veel langer in dingen hangen terwijl mannen in no-time de strijdbijl begraven en weer vrolijk verder gaan. Meisjes zijn gemeen. Herkenbaar of valt het wel mee?
Lees ook: ik een jongensmama? >>
