Afgelopen zomer ging mijn dochter Anne voor de eerste keer op kamp. Ze zit op Kids Zumba en jaarlijks gaan alle kinderen van de dansschool samen op kamp. Een hele ervaring kan ik je vertellen. Want daar gaat ze dan: pas 6 jaar en op kamp. Volgens mij was ik 12 toen ik voor het eerst op kamp ging, namelijk het schoolverlaterskamp van groep 8. Ons moppie is 6, nog zo klein maar dus ook al zo groot. Samen met haar dansvriendinnetjes en schoolgenootjes die ook op Zumba zitten, gaat ze een weekend op kamp.
We brengen haar op zaterdag rond het middaguur. Ik vraag me af wie het spannender vindt, zij of wij. Gelukkig gaan ze niet ver weg, maar in een dorpje in de buurt. Maar voor haar gevoel heel ver weg. En helemaal alleen. Dat is wat anders dan samen met je zusje bij opa en oma logeren!
Als we aankomen, is het best al druk. Veel ouders die hun kinderen komen brengen. Eerst gaan we eens kijken waar ze slapen. De jongste meisjes hebben een eigen slaapkamer. Dichtbij de leiding en de toiletten. De grotere kinderen slapen op de eerste verdieping. De luchtbedden worden uitgepakt en door de ouders opgepompt terwijl de meisjes bepalen wie er naast wie gaat slapen. Uiteraard zijn het eigen kussen, een mooie slaapzak en haar knuffel ook mee.
Eerste keer op kamp
Als de meiden geïnstalleerd zijn, gaan we naar buiten. Er staat een groot springkussen en de spanning is eraf. Papa en mama krijgen een dikke kus en daar gaat ze dan. Best raar om je kind dan achter te laten en te weten dat ze daar vannacht zal slapen. En dat haar eigen bedje thuis gewoon leeg blijft vannacht.
Onze jongste dochter Emma vindt het ook maar vreemd. Ze snapt wel dat haar grote zus op kamp is en ze wil ook mee. Maar ze is nog te jong en zit niet op Zumba dus dat kan niet. Maar ze mist haar grote zus ook wel. Ze heeft thuis nu niemand om mee te spelen.
’s Avonds zitten we op de bank en kijken elkaar aan. “Zal ze al slapen? Zal ze het leuk hebben of zal ze ook een beetje heimwee hebben?” Tja, je blijft wel thuis, want mochten ze bellen dat je dochter het toch een beetje spannend vindt en liever thuis slaapt, dan haal je haar natuurlijk direct op. Maar we worden niet gebeld en dat is een goed gevoel.
De volgende dag gaan we haar tegen het eind van de middag weer ophalen. Wat heeft ze genoten, twee dagen volop plezier gemaakt. Uiteraard hebben ze veel gedanst. Daarnaast hebben ze geknutseld, marshmallows geroosterd, een speurtocht in het donker in het bos en uiteraard pas laat naar bed. Ze heeft het super gehad en geen tijd gehad om het spannend te vinden of heimwee te hebben. De leiding was super en lette goed op de kleintjes. Ze is best wel moe en blij ons weer te zien. Na het afscheid van haar vriendinnetjes en de leiding nemen we haar lekker mee naar huis. In de auto slaapt ze al bijna. Wat een belevenis was dat! Voor haar, maar ook voor ons! En wat word je toch groot.
