Daar zit ik dan weer aan een tafel waarop het lijkt alsof er een bom gebarsten is. Voor mijn gevoel is het nog maar net geleden dat ik alles er op zette en nu zijn we klaar met eten en staat de puinhoop voor mijn neus. Ik roep de kinderen om me te helpen, mijn man is nergens te vinden.
Frankrijk is een heerlijk land om te wonen, te leven, te werken en gelukkig te zijn, maar de verschillen tussen man en vrouw zijn verschrikkelijk groot… Ja, vrouwen werken hier (bijna) altijd fulltime en (bijna) alle vrouwen werken. Heel anders dan in Nederland bestaan parttimebanen hier zo goed als niet. Niet voor vrouwen en niet voor mannen.
Mooi, kun je denken
Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen man en vrouw. Nou, kom dan maar eens een kijkje binnenshuis nemen. Het is hier namelijk ook zo dat vrouwen alles, ja alles, in het huis en met de kinderen doen. Mannen doen bar weinig tot niets. En iedereen vindt het normaal… Een vrouw staat ’s morgens heel vroeg op om alles voor de dag te regelen en komt ’s avonds thuis om weer van alles te regelen, het huis schoon te maken, te koken, te wassen, te strijken, het huiswerk met de kinderen te doen en ze op bed te leggen.
Er zullen vast uitzonderingen zijn, maar ik zie ze maar bar weinig hier (op het platteland). Als ik een man in de supermarkt zie dan werkt hij er, is hij stokoud of alleenstaand. Mijn eigen man heeft de supermarkt hier welgeteld misschien maar vijf keer gezien en dat alleen maar omdat ik tijdens mijn zwangerschappen het karretje niet meer mocht duwen.
Mannen vs. vrouwen
Met etentjes worden de vrouwen aan de ene kant van de tafel neergezet en de mannen aan de andere kant. Vrouwen kunnen dan over ‘vrouwendingen’ praten en de mannen over ‘mannendingen’. Toen ik hier net was had ik geluk, want omdat ik nog niet zo goed Frans sprak mocht ik naast mijn man zitten en daar werd over veel leukere dingen gesproken. Ik had gewoon nooit goed Frans moeten leren, dan had ik nog steeds aan de leuke kant mogen zitten. Ik heb wel eens geprobeerd te mensen de husselen tijdens een dinertje bij ons thuis. Nog nooit heb ik zo weinig succes gehad…
Ik zie tijdens die etentjes ook nooit een man opstaan om iets op tafel te zetten of af te ruimen. Ze schenken de wijn in! Natuurlijk kom ik niet uit Frankrijk en heb ik een andere cultuur meegenomen, dus is het bij ons thuis iets anders dan bij vele anderen hier, alhoewel…
Dochter opvoeden in Franse machocultuur
Maar toch, dit is niet wat ik voor mijn dochter voor ogen heb. En trouwens, ook niet voor mijn zoon!
Ik probeer het goede voorbeeld te zijn door te laten zien dat vrouwen heus niet alles in huis te hoeven doen, dat de taken mooi verdeeld moeten worden. Mijn kinderen probeer ik te te vertellen dat het anders kan. En natuurlijk moeten ze zelf ook meehelpen en beiden precies dezelfde karweitjes doen. Ik probeer met speelgoed geen meisjes/jongens onderscheid te maken (al is dat tegenwoordig wel heel erg moeilijk; probeer maar eens een unisex fiets hier te kopen), maar ik vind het moeilijk. Ook omdat mijn man het nut er niet echt van inziet. Hij weet niet beter en vindt dat hij al heel veel doet in huis, zoals bijvoorbeeld soms de afwasmachine inruimen (maar daar bedenkt hij dan niet bij dat de spullen er ook weer uit moeten).
Maar als je dan weet dat zijn vader -mijn schoonvader- nog nooit zijn eigen bord heeft opgeschept of de telefoon heeft opgenomen.
But I don’t rest my case. Alle suggesties zijn welkom!
