Ik ben er zo eentje. Zo één waar tegenwoordig steeds vaker negatief over gepraat wordt. Zo één die maar overdreven gevonden wordt. Zo’n uitslover. Ik ben namelijk zo’n moeder die het leuk vindt flink uit te pakken met traktaties, taarten en verjaardagsfeestjes. Niet omdat ik anderen de loef af wil steken, maar omdat ik het leuk vind dingen te bedenken en te maken. En omdat ik zie dat mijn kinderen er zo blij van worden. En heb ik nou de grote pech in een land te wonen waar dit soort dingen helemaal niet belangrijk zijn.
Sommige kinderen trakteren niet en diegenen die dat wel doen krijgen op hun verjaardag een zak snoep mee naar school, waar iedereen een graai in mag doen. Dus mijn kinderen komen regelmatig thuis met een paar snoepjes. Ja, snoep. Suiker mag hier gewoon nog. Sommigen nemen een (zelf)gebakken cake mee naar school en deze wordt in de klas opgegeten. En eigenlijk geldt voor kinderfeestjes hetzelfde. Veel kinderen geven geen kinderfeestje, anderen één keer in de zoveel jaar en de kinderen die elk jaar hun verjaardag vieren zijn op één hand te tellen. De mijne horen bij de laatste groep…
Verjaardagsfeestjes in Frankrijk
Toen Saar geboren werd woonde ik nog maar één jaar hier in Frankrijk en ik had geen idee van de gebruiken rondom verjaardagsfeestjes. Ik herinner me nog goed dat ik werd teruggefloten door mijn man toen ik al zijn vrienden wilde uitnodigen voor Saar haar eerste verjaardag. Dat is hier totaal niet gebruikelijk. De verjaardag vier je alleen met (directe) familie, zoals de oma’s en opa’s. Maar Saar haar vader kon mij ook niet verder helpen met de gebruiken rondom kinderfeestjes en schooltraktaties, dus heb ik toen maar gedaan wat ik ook in Nederland gedaan zou hebben. Elke verjaardag maak ik een taart, bedenken we een thema voor het feestje en een leuke traktatie voor op school. Ik probeer altijd een beetje in hetzelfde thema te blijven. Een indianenfeestje, dan ook indianenuitnodigingen, indianentraktaties en een indianentaart. Is Pokémon het thema, dan is alles ineens Pikachou. Verder zijn natuurlijk ook piraten, prinsessen en superhelden de revue gepasseerd. Ook hebben we een keer oud-Hollandse spelletjes gedaan. Spijkerpoepen. Dat vonden de Franse kinderen wat!
De kinderen helpen wel altijd mee met het maken van de uitnodigingen en traktaties, want het is tenslotte hun verjaardag.
Tijden van tevoren kan ik al het internet afspeuren om ideeën op te doen. Een Indianenfeestje? Daar horen natuurlijk (zelfgemaakte) stokpaardjes en tipi’s bij. De kinderen konden zelf mooi hun hoofdtooi maken; gelijk weer een activiteit.
En dit jaar?
We hebben het geluk dat we op een boerderij wonen, dus bij slecht weer kan iedereen mooi de stal in. Leuke aankleding, spelletjes, activiteiten en een paar hooibalen en het feestje is geslaagd! Wat erg fijn is is dat Fransen tussen-de-middag uitgebreid eten, en dat je, behalve voor taart, verder niet voor eten hoeft te zorgen.
En zal ik dan nu toegeven waarom ik ervan tevoren zo veel werk van maak? Ik ben er stiekem achter gekomen dat ik het hele bedenken en organiseren erg leuk vind, maar ik zou het liefst het eigenlijke feestje uit handen geven. En des te meer ik heb voorbereid, des te rustiger ik het heb tijdens het feestje!
Dit voorjaar wordt Saar 9. Ik ben al aan het brainstormen geslagen. Wat denken jullie van een modeshow? Eerst maken de meiden zelf hun kleren en maken ze zichzelf op. Ik zie de stal al volstaan met kleine tafeltjes en spiegels. Net als in het theater en daarna showen ze hun creaties op de runway (van strobalen of tafels). Nu nog even denken welke traktatie dààr bij hoort…
Zeg Esther, bekijk hier eens wat ideeën voor een kinderfeestje voor meisjes >>
en kinderfeestjes voor jongens >>
