Ben ik een overbezorgde moeder?

17 augustus 2017

Een ijzige gil klinkt over het strand, een hoop nerveus geroezemoes volgt. Ik open mijn ogen en voel direct, dit is niet goed. Ik spring op en kijk even verwilderd om me heen. Daar! Daar is het tumult. Bij de glijbaan en de schommel. In een waas sprint ik door het mulle zand naar de plek waar de gil vandaan kwam. Een hoop mensen hebben zich daar verzameld. Ik baan me een weg door de paniekerige menigte. Ik hijg, ik huil en ik tril want ik voel steeds sterker dat dit niet goed is!

Daar zie ik ineens mijn dochter, het kleine blonde meisje, haar hoofd verstrikt in de ‘over het hoofd’ handdoek die zij om had. De achterkant van de handdoek zit klem tussen het rekje van de glijbaan. Halverwege is ze blijven hangen, haar hoofd is blauw en haar ogen weggedraaid. Mijn man duwt me aan de kant terwijl ik versteent sta te kijken naar wat zich voor mij afspeelt. Een vrouw probeert mijn dochter op te tillen en iemand anders probeert de handdoek van haar hoofd te trekken. Mijn man duwt de vrouw weg en tilt onze dochter op.

Ik schud mijn hoofd om bij de waas te laten verdwijnen en actie te nemen. Ik pak haar vast en hou haar omhoog. Mijn man klauwt met zijn grote vingers in de hals van de handdoek en trekt hem met al zijn kracht en een schreeuw in één ruk uit elkaar. Ze is los! Ze valt slap in mijn armen, ik stort op de grond en huil. Ik voel dat ze nog ademt maar ze is buiten bewustzijn, ik wieg haar heen en weer terwijl de tranen over mijn wangen stromen.

Back to reality

‘”Fenne, doe die handdoek even af voor je weer gaat spelen.” De stem van mijn man brengt me terug in de realiteit.

Langzaam open ik mijn ogen en schud mijn hoofd. Ik kom omhoog en kijk achterom. Daar spelen mijn beide kleine blonde meisjes in het zand. Bij de schommel en de glijbaan. Ik zucht opgelucht en ril. Vijf minuten geleden ging ik hier liggen, we kwamen uit het water. De meisjes gingen spelen en ik nestelde mij, naast mijn man, op een handdoek in de zon. Ik hoorde de geluiden zacht op de achtergrond en sloot mijn ogen, genietend van de warmte.

En dan, in die ontspannen toestand overkomt het me vaak. Mijn fantasie gaat met me aan de haal. Voor ik ging liggen zag ik het kleine blonde meisje weglopen met haar ‘over het hoofd’ handdoek om. In mijn hoofd ontstaan dan allerlei scenario’s wat er mis kan gaan met zo’n handdoek om. Blijkbaar zag mijn man het gevaar ook in en riep haar terug. Maar bij mij is het kwaad dan al geschiet. Het zaadje is gezaaid en het ontkiemt zich in razend tempo tot bovenstaand doemscenario. Gelukkig blijken mijn ‘zorg-fantasieën’ tot nu toe altijd ongegrond. Ben ik dan gewoon overbezorgd, heb ik een te grote fantasie of hebben meer moeders (misschien zelfs vaders) hier last van?

Delen op Facebook
Delen op Pinterest

Lees ook

kinder en zwemmen, angst

Ik leg het liefst mijn kind aan de ketting

Hoe heerlijk is het als je nog geen angsten kent en overal maar op af stapt, onderneemt of de uitdaging...
moeders strenger dan vaders, mama is streng

“Mama is altijd de strengste”

“Mama is altijd de strengste, van papa mogen we veel meer” hoor ik thuis regelmatig. Helaas geldt ook hier dat moeders...
de kleine koning, kinderaccessoires, kleine koning, shopinspiratie, kindermode, pyjama meisje

Kleine Koning

Soms stuit je surfend op het web op kleine pareltjes. Van die websites die je in een oog op slag...