Er zijn weinig dingen waar ik echt in uitblink, best jammer want ergens goed in zijn is leuk. Toch zijn er een aantal zaken waar ik wel goed in ben: struisvogelpolitiek en ‘overthinking’, om maar eens wat te noemen. Klinkt tegenstrijdig, maar ja, life is life; vol paradoxen en tegenstrijdigheden.
Struisvogelpolitiek
Ik hou ervan. Gewoon neus andere kant op, of kop in het zand en net doen of ‘het’ er niet is. Dat mijn meiden groter worden bijvoorbeeld, ik doe net of dat niet zo is. Ik probeer niet te zien dat ze zich ontwikkelen tot prachtige jonge dames die over niet al te lange tijd op eigen benen zullen staan. Geweldige meiden die steeds meer hun eigen weg zullen gaan en zonder ons dingen gaan ondernemen. Met vriendinnen de stad in, een avondje stappen, zonder ons op vakantie… En uiteindelijk komt er een punt (en Esra is al bijna 13 jaar dus dat punt komt gevaarlijk dichtbij) dat ze het veilig ouderlijk huis gaan verlaten. Dat ik niet meer kan controleren hoe laat ze weg gaan en vooral niet wanneer en óf ze weer veilig thuiskomen.
Kop in het zand, ik wil het niet weten.
Overthinking
Maar je kunt niet je ogen sluiten voor de realiteit. Heel Nederland huilde om Anne en om alle andere Anne’s die er zijn geweest en nog zullen komen. Ik ook. Vooral ’s nachts wanneer ik in bed lig en eigenlijk gewoon lekker m’n ogen dicht wil doen… zijn ze steeds vaker wijd open. Waarom? Waarom kun je als vrouw, als meisje niet zonder gevaar over straat? What if? Wat als… één van mijn meiden ooit zo’n idioot tegenkomt? Want dat doe je als moeder, bezorgd zijn om het welzijn van je eigen kids.
#metoo
De (social) media staat er vol mee en elke dag hoor, lees, zie ik een ander verhaal. Verhalen van vrouwen die slachtoffer zijn geweest van seksueel geweld of intimidatie. Wat blijkt? Drie kwart van de Nederlands vrouwen is wel eens slachtoffer geweest van seksuele intimidatie en 45% is zelfs slachtoffer geweest van lichamelijk of seksueel geweld. Schrikbarend hoge cijfers. Nederlandse vrouwen kunnen bijna allemaal de #metoo gebruiken en ik vorm wat dat betreft geen uitzondering op de regel.
In mijn geval was het een leerkracht op de middelbare school die besloot zijn machtspositie te misbruiken; als jij niet doet wat ik zeg, zorg ik ervoor dat je blijft zitten. En het was niet laatste keer dat ik op een respectloze manier benaderd werd. Er is altijd die ene collega/baas die een ongepaste opmerking maakt, de eikel in de trein of discotheek die ongevraagd aan je billen zit of het groepje mannen dat kreunende geluiden maakt wanneer je in de gym een work-out aan het doen bent. Not cool.
Het liefst wil ik dat mijn meiden niet groot worden, maar klein blijven zoals nu. Dat ik ze elk moment van de dag bij me heb, dat ik weet waar ze zijn en met wie. Het liefst wil ik ze beschermen tegen alle negatieve shit waar ze ongetwijfeld mee te maken zullen krijgen. En het allerliefst wil ik dat ze veilig over straat kunnen, in hun eentje, midden in de nacht, door het bos, in een kort rokje. Gewoon omdat je van vrouwen af hoort te blijven. Omdat vrouwen ten allen tijde veilig over straat moeten kunnen. Omdat mijn meiden, en de alle andere meisjes, nooit zoiets mag overkomen als Anne.
“I may seem quiet and reserved, but if you ever mess with my children I will break out a level of crazy that will make your nightmares seem like a happy place” #truestory
