Mijn eerste blog bij Girlslabel! Wat is het spannend om voor een nieuw, groot publiek te schrijven! Jullie krijgen een kijkje in mijn leven, welke wellicht net iets anders is dan een gemiddelde mama. Want ik ben namelijk een mama met een beperking.
Mama met een beperking
Laat ik beginnen met het voorstellen van mezelf, zodat jullie een idee hebben van wie jullie een blog lezen. Mijn naam is Carola. Ik ben getrouwd met Marcel en samen hebben wij twee kinderen; Noortje, zij is een heerlijk eigenwijs meisje van 5 jaar oud en zit in groep 3. Ook hebben wij een zoontje Noud, hij is een heerlijke Hollandse krullenbol van 2 jaar oud. Daarnaast bestaat ons gezin uit hond Yuki en konijntje Woezel.
Zwangerschapscomplicaties
Tot een aantal jaar geleden stond ik met veel plezier voor de klas, ik heb de groepen 1 t/m 8 allemaal lesgegeven. Maar helaas kreeg ik complicaties aan mijn bekken tijdens m’n zwangerschap van Noud en kwam ik in de ziektewet terecht. In mijn hoofd hield ik vast dat ik na de bevalling weer kon opbouwen en ik net als iedere mama leuke dingen kon doen en kon wandelen achter de kinderwagen. Noortje als grote zus ernaast… Maar helaas viel deze droom in duigen. Ik bleef pijn houden, heb fysio behandelingen gehad, in een revalidatiecentrum gezeten. Kei en kei hard getraind maar helaas mocht niets helpen. Ook ben ik tijdens dit traject mijn baan helemaal kwijt geraakt.
Bekken operatie
Op 6 december j.l. heb ik een operatie aan één kant van mijn bekken gehad. Deze operatie wordt niet zomaar uitgevoerd, je wordt helemaal onderzocht en krijgt deze operatie alleen wanneer er echt geen andere weg meer is om beter te worden. Ook wordt er maar één kant tegelijk geopereerd, omdat de risico’s groot zijn.
Op de nacontrole bleek dat de arts een buisje niet één mm dieper had moeten tikken, want dan was ik verlamd geweest. Ik wist dat die kans erin zat, maar toch wilde ik de operatie doen. Ik zou nooit kunnen accepteren dat ik zo ben, als ik weet dat er ergens nog een kleine kans op beterschap is. Het eerste wat ik deed toen ik wakker werd van de narcose: voelen of ik mijn voeten nog kon bewegen. En dat lukte! Wat was ik opgelucht!
Revalideren
De operatie was pittig en het traject erna vind ik nog zwaarder. Ik kon de kinderen niet om heen verdragen, al die prikkels en de pijn samen.. Ik lag beneden op een bed, vaak alleen, want de kinderen werden (gelukkig) door oma en een vriendin opgevangen. Voor hen vond ik het zo moeilijk. Noortje en Noud waren na een paar weken erg verdrietig, maar ik ook. Zij wilden bij mij zijn en ik bij hen, maar het ging gewoon niet!
Nu zijn we aan het opbouwen. Naast het revalidatietraject (waar ik nu middenin zit) probeer ik steeds meer voor de kinderen te zorgen. Maar volledig lukt me nog niet en ik het weekend proberen we af en toe wat leuks te doen. Over die dingen wil ik graag bloggen. Ik neem jullie mee op reis, in mijn leventje als mama met een beperking. Ik neem jullie mee in mijn zoektocht naar structuur, wat ik zo belangrijk vind voor deze twee koters. En ik neem jullie mee naar de wereld waarin kleine, simpele en doodgewone dingen niet vanzelfsprekend zijn….
Als er voor nu vragen zijn, stel ze gerust!
Lees meer blogs van meisjesmoeders >>
Mijn dochter is hopeloos verwend >>
Benieuwd als meisjesmama hoe jongens zich gedragen? >>
