Ik schrijf bijna altijd zeer persoonlijke blogs en dat is ook dit keer weer het geval. Ik wil geen discussies uitlokken, ik schrijf mijn gevoel op papier en mijn gevoel deel ik met jullie. Wetende dat er misschien wel mensen anders over denken, maar een discussie vind ik niet fijn, waar veel mensen zijn, zijn veel meningen en iedereen mag zijn mening hebben. Vind ik . Maar respecteer elkaar.
De startfase
In het begin maakte ik me nog niet zo heel druk om dit nieuwe Coronavirus. Het was eigenlijk een ‘ver van mijn bed show,’ het gebeurde in China en natuurlijk vond ik het verschrikkelijk voor de mensen daar. Zoveel mensen die overleden zijn. En dit aantal loopt nog steeds op.
Het komt dichterbij
En nu? Nu komt het opeens angstvallig dichtbij. Zelf woon ik in een woonplaats waar officieel nog niemand is vastgesteld met dit virus, maar als ik 20 minuten in de auto zou rijden en ik zie wat daar gebeurd. Jeetje. En ook daar woont familie van mij. Ziekenhuizen die nu al mensen moeten overplaatsen naar andere ziekenhuizen, omdat ze vol raken. Zoveel mensen met klachten. Zoveel zieken.
Toen werd ik ziek
En toen opeens werd ik ziek. ‘Gelukkig’ een buikgriep. Daar ga ik vanuit. Wel een heftige, want na een week ben ik nog steeds niet de oude. Maar toen ik op bed lag, ben ik feiten gaan opzoeken over dit Coronavirus. En jemig, toen drong het tot me door. Dit is echt serieus. De maatregelen waren toen nog niet genomen, maar toch had ik door dat het echt was. Dit virus gaat de wereld over. Het kan overleven op producten. Het is zo ontzettend besmettelijk. We moeten op elkaar letten.
Wat is het Coronavirus precies?
Wellicht weten de meesten dit nu wel. Maar toch som ik het nog even kort op. In de regio Wuhan, in China, is het virus uitgebroken. Het virus kan de ziekte COVID-19 veroorzaken. Naast China verspreidt het zich nu in een rap tempo de wereld over. Het virus is overdraagbaar van mens tot mens en verspreidt zich door het uithoesten van vochtdruppeltjes. Maar deze vochtdruppeltjes blijven uren leven op producten en metalen. Dat is ook wat het zo gevaarlijk maakt.
Helaas is nog lang niet alles bekend over dit nieuwe virus.
Waarom is het gevaarlijker dan een gewone griep?
Het coronavirus is nieuw en daarom hebben wij mensen nog geen antistoffen aangemaakt tegen dit virus. Antistoffen zijn eigenlijk wapens van ons afweersysteem. Mocht je de ziekte dan nog een keer krijgen, wordt de ziekte herkent en weet het lichaam beter wat hij moet doen.
De maatregelen van de overheid omtrent het Coronavirus
Tja, hier ontstaan vaak hele discussies. Ik deel soms een andere mening dan die van anderen. En ik lees vele reacties op posts op Facebook. Reacties op premier Rutte. Maar ook filmpjes en foto’s met feiten –en soms ook fabels- geplaatst worden. Ik reageer nooit bij onbekenden, ik lees alleen de reacties.
De grootste regel waar ik ‘hinder’ van onder vind is het sluiten van de scholen.
Ikzelf sta hier volledig achter en ik hoop dat we op deze manier de zwakkeren en ouderen in bescherming kunnen nemen.
Mijn kinderen krijgen nu thuisonderwijs, dit wordt vanuit school verzorgd, en Noortje en Noud mogen van mij alleen nog maar in de achtertuin spelen. Soms gaan ze even naar buiten om de hond uit te laten, maar zij weten heel goed dat ze afstand moeten houden. Dit zeg ik niet omdat het mijn kinderen zijn , maar ik verbaas me erover hoe goed ze dit doen. Ik vind het echt knap voor deze leeftijd: 5 en 8 jaar.
Daarnaast geeft de overheid aan om de opa’s en oma’s niet meer te zien. Gelukkig hebben we veel digitale opties, maar eigenlijk wil je in deze tijd niets liever dan je geliefden vast houden, een knuffel geven of wat dan ook. Noortje en Noud weten inmiddels heel goed dat ik opa en oma wil beschermen (voor zover dit kan ) en opa en oma mogen dan ook niet meer van mij langs komen, maar wij gaan ook niet meer naar hen toe.
Mijn angst
Mijn grootste angst is het verliezen van mijn vader door deze ziekte.
In mijn vorige blog was ik heel persoonlijk . Ik vertelde over mijn vader en zijn hartinfarct en daarbij uitte ook mijn dankbaarheid dat hij nog bij ons is. Ik moet er echt niet aan denken dat ik hem (of mijn moeder!) kwijt raak . En dan al helemaal niet door dit stomme virus. En daarom neem ik alle maatregelen zo serieus. Waar ik kan, neem ik mijn verantwoordelijkheid. Waar ik kan, probeer ik mijn kinderen thuis te houden en uit te leggen waarom ze thuis moeten zijn en niet naar de speeltuin mogen, want het is geen vakantie….
En natuurlijk niet alleen voor hun eigen opa en oma, want alle kindjes hebben opa’s en oma’s . En ook zij willen graag dat opa en oma bij hen blijft….
Hoop
Laten we hopen dat de maatregelen voldoende zijn. En dat dit virus snel voorbij gaat.
Dat we elkaar binnenkort allemaal weer in de armen kunnen sluiten.
Volgende keer
In mijn volgende blog schrijf ik over mijn thuisonderwijs voor Noortje en Noud. Hoe ik dit ervaar, met mijn juffen achtergrond. Maar als ik dat hierbij schrijf, wordt de tekst wel ontzettend lang. Dus tot gauw lieve lezers en be safe.
Ik heb in mijn blog niets gezegd over horecagelegenheden, kleine en-of grote ondernemers, winkels etc . maar ik ben me bewust dat onze economie een harde klap krijgt. Ik vind het ontzettend naar voor alle getroffen personen, ondanks dat ik dit niet specifiek benoem.
