Ik kom uit de randstad. Ben daar opgegroeid en naar school geweest. Tot mijn 30e bleef ik, uitgezonderd van af en toe een vakantie, boven de grote rivieren. En toen leerde ik (mijn inmiddels ex-)man kennen. Hij kwam uit Brabant. Dat vond ik eigenlijk wel leuk. Brabant kende ik niet, maar ik had natuurlijk wel van de gezelligheid hier gehoord. Na een aantal jaar gingen we hier samenwonen en had ging goed. Ik kon hier prima aarden. Totdat carnaval kwam… Mijn eerste carnaval was een feit.
Verkleedkleding voor meisjes >>
Carnaval was onbekend terrein
In het westen wist ik niet eens wanneer het carnaval was. Op een enkele carnavalsvereniging na, werd er weinig aan gedaan. Een optocht had ik nog nooit gezien.
Maar wat een cultuurshock kreeg ik hier! Tijdens mijn eerste carnaval zag ik ineens iedereen verkleed op straat, terwijl er niet eens een optocht was op dat moment. Mensen met pruiken, gekleurde sjaals en beenwarmers reden op hun fietsen naar school of zelfs werk. Kinderen liepen verkleed op straat.
Mijn eerste carnaval
Twee dagen later maakte ik het echte feest mee. Ik heb uren op straat staan kijken naar de feestende massa. Dit was compleet nieuw voor mij.
En nu heb ik 2 kinderen die naar de basisschool gaan. De tijd waarin carnaval langs me voorbij ging, is lang geleden. Nu beginnen er al een ruime maand voordat het feest er is, al voorbereidingen. Kleding, feestjes, schoolactiviteiten, alles wordt besproken.
Vorig jaar kreeg Sverre van Carnavalsland een politiepak. En hij wil datzelfde pak dit jaar weer aan. Veerle heeft meerdere prachtige jurken van Souza, en gaat zeker als prinses dit jaar.
Lekker gek doen tijdens carnaval
Stiekem geniet ik als import brabo best van carnaval. Het is eigenlijk heel leuk om eens per jaar lekker gek te mogen doen, en wie wil er nou niet zichzelf eens per jaar gek verkleden? En wat dacht je van de optochten? Waar mijn kinderen het eerste jaar nog wegdoken voor het snoep wat vanaf de praalwagens gegooid werd (wegwezen, ze gooien met dingen!! ), werpen ze zichzelf tegenwoordig vol in de vangende menigte, met zakken vol snoep als gevolg. 3 maanden lang hoef ik geen snoep te kopen in de winkel, dan pas zijn ze door de voorraad heen.
Dus ik zeg, carnaval leuk! Kinderen blij, mama verstand op nul en genieten van al het geks, en na het vele snoepen poets ik de tanden wel een keertje extra.
Wat maken onze mama’s allemaal mee? >>
