Leven en laten leven, zo denk ik er echt over en alle ouders voeden hun kinderen weer anders op. Maar iedere keer als ik bij mijn vriendin en haar drie kinderen ben geweest, kan ik niet anders dan kritiek op de opvoeding van vrienden te hebben. Mijn man en ik staan elke keer weer verbaast over haar opvoeding.
Meisjesmama opvoeding
Mijn vriendin heeft drie kinderen in de leeftijd van vijf tot en met vijftien jaar. De oudste twee meisjes zijn vanuit haar eerste huwelijk en de jongste een jongetje komt uit haar tweede huwelijk. Het jongetje wordt hier thuis al het prinsje genoemd. De twee oudste dochters die in het verleden al als prinsesjes werden behandeld, hebben hun koninkrijk moeten delen met hun broertje en dat merk je.
Het liefst ga ik daar op bezoek met mijn twee kinderen, want als ze hier komen is in haar ogen alles toegestaan. Ach, chocolade ijsjes op de bank eten en dan de helft terugvinden tussen de kussens… Dat is toch niet zo erg? Een tekening van nagellak op de muur? Haha, wat een mooi kunstproject! Overdag onder de douche gaan staan om bellen te kunnen blazen met doucheschuim? Dat is in haar ogen ook grappig. Eigenlijk wordt alles afgedaan als grappig, kunstzinnig, initiatiefrijk, zelfstandig etc.
Waar voorheen de meiden alles kregen als ze maar met hun vingers knipten, is het nu hun broertje die bovenop de troon zit. Het kleine ventje delegeert al van kleins af aan en iedereen in het gezin gaat daarin mee. Hij bepaalt wat hij wil eten en wanneer. Een speelgoedwinkel kan niet voorbijgelopen worden zonder dat er iets gekocht wordt en zijn hele outfit bepaald hij zelf.
Kritiek op de opvoeding van vrienden
Als ze hier thuis zijn en ik zeg dat ik liever niet heb dat hij rollen wc papier van de trap laat afrollen, dan kan ik een grote mond krijgen. Ik heb al verschillende keren met mijn vriendin proberen te praten, maar ik moet het niet zo moeilijk zien zegt ze. Het zijn kinderen en die moeten zich in haar ogen ‘ontwikkelen’. Het is een hele lieve en gezellige meid en ik ken haar al mijn hele leven, maar sinds er kinderen zijn is de relatie tussen ons toch veranderd.
Zij houdt er echt een hele andere opvoedingsstijl op na en daar kan ik niet in mee gaan. Ik wil onze vriendschap verder ook niet op het spel zetten, daarvoor is hij mij te dierbaar. Wat moet ik doen? En hoe kan ik hier het beste mee omgaan?
Heb jij wel eens kritiek op de opvoeding van vrienden of kennissen? En hoe ga jij er mee om?
Lees ook: ‘ontaarde ouder’ >>
Lees ook: ‘Bemoei je niet met mij’ >>
