“Geen idee, ik leer met mijn kinderen mee”, is mijn standaardantwoord als men mij naar het Franse schoolsysteem vraagt. Dat wil zeggen dat ik nu precies weet hoe het werkt tot de CE2 (cours elementaire 2 die gelijk staat aan groep 5) de klas waar Saar nu in zit. Sam zit 1 klas lager. De kinderen gaan hier naar school in het jaar dat ze 3 worden. Dat betekent dat Sam nog maar 2 was toen hij begon, omdat hij eind november jarig is – en ze doorlopen dan drie kleuterklassen.
Het Franse schoolsysteem
Daarna (rond de 6ste verjaardag, net als in Nederland) begint de lagere school (école primaire). Die klassen hebben allemaal heel moeilijke namen , waarvoor afkortingen gebruikt worden; CP, CE1, CE2, CM1 en CM2 (ik bespaar jullie de namen voluit). En dan komt de middelbare school (eerst collège en daarna lycee); een jaar eerder dan in Nederland.
Schoolspullen
Maar goed, daar zijn wij nog niet. Eerst maar de lagere school doorlopen. Afgelopen maandag heb ik de kinderen na een lange vakantie (8 weken) weer naar school gebracht. De enige keer dat ik ze breng, want vanaf dan zullen ze om 8.07 uur thuis opgehaald worden door het busje en ’s middags om 16.40 uur weer thuisgebracht (ze maken hier hele lange dagen). Gevulde tassen op de rug, want voor de vakantie krijgen ze altijd een lijstje mee met daarop de spullen die ze het volgende jaar nodig hebben en elke juf of meester wenst weer andere dingen.
Zo had Sam dit jaar whiteboard stiften en een doos tissues nodig en Saar 2 étuis en een cahier de texte. Saar vertelde mij dat dat laatste gewoon het schriftje is dat als communicatiemiddel dient tussen de docent en de ouders. Omdat de meeste ouders hun kinderen hier niet wegbrengen en/of ophalen hebben de kinderen vanaf de kleuterschool elk jaar zo’n schriftje. Als ouder kun je erin aangeven als er iets is en de docenten doen hetzelfde. Ook wordt het huiswerk erin genoteerd.
Huiswerk?
Ja, ondanks dat het in de Franse wet verboden is huiswerk te geven tot 12 jaar hebben de kinderen al vanaf 6 jaar huiswerk. Dit huiswerk heeft tot nu toe bestaan uit lezen en rijtjes en gedichten uit het hoofd leren (om ze later voor te dragen), maar het blijkt (nog) meer te worden. Lange dagen, uren achtereen twee-aan-twee klassikaal les én huiswerk. Dat wringt bij mij…
Een cahier de texte dus. Al voordat de zomervakantie begon heb ik een leuk schriftje gekocht en er verder niet meer aan gedacht. Tot afgelopen weekend. Een Nederlandse vriendin vroeg mij of ik wist wat een cahier de texte was, want het enige dat zij op het internet kon vinden was dat het een soort ringband was. Oh jee, toen begon ik ook te twijfelen. Gelijk wat Franse vriendinnen geappt en dit cahier blijkt een soort agenda te zijn. Een meisje van 8 met een agenda voor huiswerk? Terwijl huiswerk dus verboden is?
Heel eerlijk gezegd heb ik het er best moeilijk mee -of eigenlijk vind ik het helemaal niets. Maar ik ben zaterdagavond toch nog snel naar de winkel geracet om het leukste cahier dat ik kon vinden te kopen, want mijn kinderen hebben er helemaal niets aan dat ik hele andere lagere schoolervaringen en – herinneringen heb. We wonen in Frankrijk, mijn kinderen zijn Français en dit is hun werkelijkheid. Aan mij om het (toch nog) zo leuk mogelijk te maken…
