“Hee Saar, je lijkt op Victor!” (onze labrador) riep ik nog vrolijk een paar maanden geleden. Het voorjaar was net begonnen en Saar haar haar begon wat uit te vallen. Wij dachten dat het aan het seizoen lag en dat Saar net als onze dieren ‘in de rui’ was. Maar het hield niet op. Het haar bleef uitvallen, tot ze nog maar een kwart over had. Haar mooie lange krullen waren allemaal weg en wat over is gebleven is een kort krullend koppie.
We zijn bij de dokter geweest, er is bloed geprikt, maar er is niets gevonden. ‘Men’ denkt dat het door stress komt. Nu is Saar een meisje dat zich snel en veel zorgen maakt, maar ik heb het afgelopen jaar niet gemerkt dat ze nog meer gespannen dan anders was. In tegendeel, ik vond haar juist wat losser en vrolijker geworden.
Jeuk en kriebel door haaruitval dochter
De dokter vindt dat er verder geen reden is om verder te zoeken naar ‘het waarom’, omdat het haar nu (gelukkig!) wat minder uitvalt. Maar het kriebelt Saar zo! Saar wordt gek van de kriebel. Dan grijp je op een gegeven moment alles aan dat we zelfs zo ver zijn gegaan door een bezoekje te brengen aan een mevrouw met speciale krachten/spreuken die van moeder op dochter worden overgegeven
(Ja echt! En hoe je het went of keert ze heeft mij en broer Sam al eerder van onze eczeem af geholpen. Zelfs brandwondencentra sturen soms ook mensen naar dit soort speciale mensen… Je hoeft niet te betalen, maar geeft (natuurlijk…) wel wat en je mag nooit, echt NOOIT bedankt zeggen, want dan werkt het niet meer.)
Nu kijken we wat we allemaal voor leuke dingen kunnen doen met Saar haar haar. Speldjes (normaal is het haar daar te zwaar voor), sjaaltjes of niets. Stiekem staat het haar heel erg leuk.
Zijn er meer meiden met haaruitval dochter of korte koppies? Hier in Frankrijk zie je dat maar heel weinig bij kleine meisjes…
