Soms heb ik een beetje het gevoel dat ik de schijn hoog aan het houden ben door steeds opnieuw maar te zeggen dat Lobke zo makkelijk is en het me tot nu toe allemaal goed af gaat.
Zo had ik een snelle bevalling, weinig tot geen schade, geen kraamtranen, bijna geen stuwing omdat ik geen borstvoeding wilde geven, sliep lobke snel door en hebben we daar weinig obstakels mee gehad. Klinkt als het ideale plaatje als je het zo leest en veel verhalen van internet mag geloven.
Ik zie niet zo snel de gevaren
Dat het me -tot nu toe, bedoel ze is anderhalf en m’n eerste dus Joe bereid me voor op wat er komen gaat- zo goed af gaat kan ook liggen aan dat ik misschien wel een -te- makkelijke moeder ben. Vind veel tot alles wel prima, heb duidelijke grenzen maar vooral moet ik heel erg om haar streken lachen. Ik zie misschien niet zo snel de gevaren en dat is misschien ook wel mijn valkuil.
Ik ben er van overtuigd dat kinderen moeten ontdekken en gevaren van dingen in gaan zien door het te ervaren. Totdat ik haar pas ineens kwijt was.
We waren ‘s middags al 2x op de fiets weggegaan dus ze had even een momentje om zelf te spelen dacht ik.
Ik maakte alles klaar om te kunnen beginnen aan het avondeten terwijl lobke lekker buiten aan het spelen was. Ik riep haar om te vragen of ze al wat groente wilde eten.
Geen antwoord…
Tot mijn verbazing kreeg ik geen antwoord en keek om het hoekje naar de zandbak, maar geen lobke. Ik scande snel door de tuin en net zoals in een rare film waaide de wind langs de poort af en hoorde ik in mijn hoofd een hele felle nare kraak van diezelfde poort.
Als een gek met de hond achter me aan sprintte ik naar de poort maar zag haar niet direct. In mn ooghoek zag ik haar en uit haar enthousiasme rende ze de weg op! Ik heb gegild, geroepen en geschreeuwd uit paniek!
Wat als…
Gelukkig sloeg ze daar zelf op aan waarschijnlijk omdat ze diezelfde paniek in mijn stem hoorde. Ze begon heel hard te huilen en kwam snel naar me toe waarna ik zelf compleet uit huilen uitbarstte. Ik heb haar tegen me aangedrukt en niet meer los gelaten en gelukkig deed ze exact hetzelfde! Ben hier nog even goed naar van geweest en mezelf er echt toe moeten zetten om niet te denken ‘wat als!?’.
Leandra
LEES OOK:
