“Nikki niet doen, dat mag niet. Ben je nou helemaal betoeterd?” Ik sta beneden de was in de machine te doen als deze woorden over de trap naar beneden schallen. Ik ga rechtop staan, mijn ogen worden groot en ik sla een hand voor m’n mond. En ik onderdruk een gierende lach. Oh hemel, ik hoor mezelf! Zo moeder, zo dochter…
Ik sluip naar de gang, stilletjes zodat ze me niet horen. Bovenaan de trap gaat het gesprek verder. “Nee, leg die nou daar neer. Zo is het veel mooier!” zegt het kleine blonde meisje. “Nouhou niet doen, ik wil het zo!” zegt haar zusje.
Ze hebben een winkel gemaakt met z’n tweeën. Al hun sieraden en schatten liggen bovenaan de trap uitgestald. Het gesprek gaat over een ketting die de jongste aan de ene kant wilde leggen maar waar de oudste met deze magistrale woorden een stokje voor wilde steken.
Zo moeder…
De oudste krijgt uiteraard haar zin en vervolgens schalt er over de trap “Maaaaamaaaa, kom je in onze winkel?”
Ze hebben natuurlijk niet in de gaten dat ik al een tijdje sta te wachten en mijn directe antwoord doet ze dan ook hevig schrikken. “Jeetje mama, ik schrik me de tandjes!” Wederom is het de oudste die mij citeert. Oh ooh, dat zeg ik dus ook te vaak!
Ik bewonder hun winkeltje en koop wat sieraden van nep centjes en liedjes die ik moet zingen. Daarna laat ik ze zelf de rotzooi opruimen. “Mamaaa, je bent altijd zo streng!” zegt de oudste. “Ja, mama dat vinden wij stom!” valt de ander bij. “Ja dames, wie de rotzooi maakt moet het ook opruimen.”
“Maar mama dit is geen rotzooi! Dit zijn sieraden!”
… zo dochter
“Sorry meiden even opruimen nu!” zeg ik een tikkie strenger. Die eeuwige discussies hier in huis.
“Nou zeg, je bent stom!” De jongste staat voor me, handen in d’r zij en een brutale grijns op d’r snuit. Stiekem moet ik vreselijk lachen maar ik hou mijn gezicht in de plooi. “Zeg, brutale aap. Dat zeg je niet hoor tegen mij. Ik ben je moeder, niet je vriendin!”
Ik schiet toch in de lach, niet om wat mijn dochter zei, maar om mezelf. Die laatste opmerking. die was niet van mij, die was van mijn moeder!
–
–
