‘En jij, op wie ben jij dan verliefd?’ Meewarig kijkt ons oudste blonde meisje mij aan. Ik weet dat ze een hekel heeft aan deze vraag. Stiekem hoop ik dat ze toch een keer in een reflex het ‘echte’ antwoord geeft. Nu is het antwoord steevast ‘op papa!’ of ‘op m’n beste vriendin’. Daarmee is de zaak voor haar afgedaan. Maar nu zijn er sinds begin dit jaar stijldanslessen op school en begint het onderwerp ‘jongens’ wat meer aan de orde te komen in de klas. Ik schrijf bewust in de klas, want… niet bij mijn oudste blonde meisje. Toen haar gevraagd werd met wie zij het liefst wilde dansen gaf ze de naam van haar beste vriendin op. Om het nog mooier te maken; onlangs hadden we het over trouwen. En mijn oudste dochter wist al wel met wie ze zou trouwen! Met haar lievelingsknuffel én met haar beste vriendin!
Verliefd
Ons jongste blonde meisje daarentegen weet al sinds ze vier is wie haar grote liefde is. Zij antwoordt dan ook altijd met dezelfde naam als je haar vraagt op wie zij nou eigenlijk verliefd is.
Het verbaasde mij dan ook niet dat zij graag een Valentijnskaart wilde versturen. De tweede Valentijnskaart naar haar grote liefde. Jammer alleen dat de liefde totaal niet wederzijds is… Ze heeft twee keer bij het jongetje in kwestie gespeeld en hij één keer bij ons. Inmiddels is dat al wel een jaar geleden maar toch, voor ons kleinste blonde meisje staat het vast. Dit is ’m en hij krijgt weer een kaart! Ze mocht hem zelf schrijven, de kaart.
De tekst luidde;
Voor ….. ,
Ik vind je lief.
Wil je met me spelen.
Liefs ….
Denk het handschrift van een zesjarig blond meisje erbij en wie kan hier nog weerstand aan bieden…?
Het verbaasde mij des te meer dat onze oudste blonde meid ook graag een kaart wilde versturen. Op mijn enthousiaste ‘Joh, naar wie!?’ Kreeg ik dezelfde meewarige blik en het antwoord; ’Nee mam, niet naar een jongen. Naar mijn beste vriendin natuuuurlijk, duh!’
Lees ook: “echte liefde op zevenjarige leeftijd” >>
Lees ook: Zussenliefde >>
