Thuiswerken, het klinkt zo mooi. Lekker comfortabel werken, af en toe een wasje in de wasmachine en ’s middags gewoon de kinderen weer thuis. Maar thuiswerken met kinderen? Zoals altijd ligt de werkelijkheid toch wat genuanceerder.
“Ik MOET straks nog even iemand bellen,” kondig ik mijn kinderen in de auto al aan. Het is woensdag en ik heb hen net uit school opgehaald. Om de beurt tetteren ze over wat ze hebben gedaan in de klas. Mijn auto lijkt zo vol als een schoolbus. “Ik wil dat jullie even de tafel dekken en alvast met de lunch beginnen. Zodra ik klaar ben kom ik erbij zitten. En denk erom: niet storen.”
Lees herkenbare blogs van meisjesmoeders >>
Bekijk de nieuwste meisjesmode >>
Meisjesfeest >>
Thuiswerken met kinderen; de drie fases
Fase 1 – Stemmen met de voeten
Thuis duik ik mijn kantoortje in. Ik heb het nummer net gedraaid – de telefoon gaat al over – als de eerste binnenkomt. “Broer wil niet helpen.” “Zeg maar dat hij moet helpen van mij en anders zwaait er wat.” Meer kan ik niet zeggen, want aan de andere kant wordt opgenomen. Ik sluit de deur.
Fase 2 – Zeuren en smeken
Broer verschijnt achter het raampje in de deur. “Mama?!” Ik maak afwerende gebaren. Hij blijft met smekende ogen staan en schuurt op en neer tegen de deur. Heel irritant. Enorm afleidend. Twee keer ben ik de draad van het gesprek kwijt. “Mamaahaaa!” Hij staat er nog steeds. Ik onderbreek mijn telefoongesprek, ruk de deur open en commandeer mijn jongste aan de lunchtafel. Nog tweemaal breek ik een “Ja, maar…” af en dan druipt hij af.
Fase 3 – Creëer een noodgeval
“Jouw schuld!” “Nietes, jij bent gewoon stom!” “Poep en schijt!” “Auw! Auauauauauauauauwwwww!” “Mamaaaaaaaaaaaaaaaaah!” Ik negeer het geschreeuw. Op de achtergrond lijken zes varkens en twintig kinderen gevild te worden. Met uiterste concentratie rond ik het gesprek af. Groot pluspunt: ik heb de kinderen al zover dat ze niet meer in mijn kantoortje komen vechten.
Als ik op zaterdag het huis binnenkom na een boodschap, word ik door drie kinderen besprongen. “Waar is papa’s iPad?” “Wanneer komt papa aan tafel?” “Zou papa me naar de natuurgroep brengen of jij?” “Euh… Weet ik niet. Waarom vragen jullie dat niet aan papa?” “Dat kan niet,” zegt de oudste. “Nee, want papa zit te bellen,” zegt het meisje. En broer: “en dan mogen we hem niet storen!”
Lees ook: drie kinderen en ook nog werken >>
Lees ook: 10 tips: hoe krijg je drukke kinderen rustiger? >>
