Vorige keer vertelde ik hoe me voelde net na de verhuizing. Oef, wat heeft die verhuizing erin gehakt zeg. Toen ik bij de fysio kwam schrok ze ook van de staat waarin ik verkeerde, maar tegelijkertijd was ze er ook al een beetje bang voor. Een verhuizing is sowieso al pittig voor een gezond lichaam, laat staan voor iemand met lichamelijke klachten. We hebben samen besloten dat ik even zou stoppen met mijn oefeningen en echt volledige rust moest nemen. Zucht… Net nu ik eindelijk aan het opbouwen was. Natuurlijk wist ik van te voren dat ik een terugval zou krijgen, maar dat deze zo heftig zou zijn had ik niet verwacht. Ook besloten we aan de medicatie te gaan. Spierverslappers.
Het klinkt misschien stom, maar ik wilde deze nooit. Zeker in de herstelperiode na de operatie niet. Ik begon met morfine, maar ik bleek een allergie te hebben voor morfine. Toen heb ik ongeveer 6 weken andere zware medicatie geslikt en daarna ben ik overgegaan op “gewone” paracetamol. Ik wilde voelen wat mijn lichaam aankon en voelen wat er gebeurde.
Spierverslappers tegen de pijn
Na bijna 4 jaar ben ik na de fysio naar de huisarts gereden… En ik heb daar gevraagd om spierverslappers. Wat dit met me deed kan ik niet omschrijven. Marcel kwam thuis en hij zei; “Gaat het wel goed met je?” Ik heb zo hard gehuild. Nee, mijn lichaam is op. Ik kan niet meer slapen. En overdag doet alles pijn. Ik kan niks meer. En nu…. Nu moet ik eraan geloven.
De 1ste pil nam ik ’s avonds in. Ik merkte dat de pijn absoluut niet weg was, maar wel minder heftig was. De pijn zit trouwens niet alleen in mijn bekkenregio, mijn hele rug en nek doen mee. Die nacht heb ik geslapen… Dat was lang geleden! Ik werd tussendoor wel wakker, maar ik sliep snel in, iets wat ik al die voorgaande nachten niet kon. Ik lag uren wakker van de pijn.
Een week later ben ik weer bij de fysio op bezoek. Ze geeft aan dat het al iets beter voelt dan de week ervoor, maar ik ga nog even door met de spierverslappers. Hopelijk kan ik gauw weer opbouwen.
Lotgenoten
Op de lotgenoten pagina is weleens een topic geweest wat me heel erg aan het denken heeft gezet. Die mevrouw slikte extra pijnmedicatie zodat zij kon doen wat ze graag wilde. Schilderen. Mijn reactie: “Wat goed dat je dit gedaan hebt! Eindelijk iets kunnen doen waar je echt van geniet! Wat fijn dat je dit gevonden hebt. Ook wij hebben behoefte aan leuke en ontspannende dingen! Ook al denken mensen soms: die zit toch lekker de hele dag thuis…”
Lees ook: mijn leven met bekkeninstabiliteit >>
Terwijl ik op enter had gedrukt, drukte ik nog even op ‘beantwoorden’: “Je zet me aan het denken. Ik geef jou een compliment en ik snap dat je extra medicatie slikt zodat je wat leuks kunt doen. Zelf weiger ik elke vorm van medicatie en zit in aan huis gekluisterd. Hoe dubbel is dit?!” Dit heeft me echt aan het denken gezet…..
Ik kwam een spreuk tegen, deze bezorgde weer een lach op mijn gezicht:
