Soms heb je als moeder spijt van een keuze die je hebt gemaakt. Maar daar staat een super blij kind tegenover, dus uiteindelijk ebt de spijt dan toch wel weg. Wat was het geval? Wij waren even bij de kringloopwinkel. Gewoon even gezellig rondneuzen om te kijken of we een kringloopgelukje konden vinden, je weet het nooit. Meestal mag Jippe wel even rondkijken bij de speelgoed; ze vindt soms een boekje of iets leuks om te spelen.
In de winkel was Jippe al snel in het speelhoekje te vinden en ze ging los met de poppen. Thuis heeft ze geen een pop, dus ik was benieuwd of dat haar keus zou worden. Maar nee dat werd m niet, al snel viel haar oog op een schap met speelgoedcomputers. Ik zag een leuke Nijntje computer, maar daar keek ze naar, ze deed m open en na een kleine keuring haalde Jippe nog net niet haar neus op haha. Toen zag ze haar grote liefde, een enorme grote – in mijn ogen een nogal lelijk plastic geval – computer. En hoe ik het ook probeerde om het uit haar hoofd te praten, dat lukte me niet. ‘Ik heb deze gekozen mama, deze wil ik echt. Heel graag.’ Ach en dat kon mijn moederhart niet verdragen. Ik zwichtte.
Thuis aangekomen, gebeurde hetgeen waar ik al bang voor was. Na het installeren van de batterijen, kwam de herrie. En niet zo maar herrie, nee het was ook nog helemaal in het Chinees. Dat had ik al verwacht door de Chinese tekens op het apparaat, maar Jippe wilde me niet geloven. Nou kan ik m’n lol op, want het is op dit moment ook nog het favoriete speelgoed van Jippe geworden. Gelukkig als Jippe op een juist knopje drukt, we zijn er nog niet uit welke, want ons Chinees is nog niet zo goed, klinkt er ineens Engels uit de computer. En dan wordt er in het Engels geteld, wat een verademing, ik kan het verstaan. Maar al heel snel drukt ze weer op een ander knopje en dan is het weer een en al Chinees. Ze is zo fan van haar nieuwe computer, dat ze met de hare naast de mijne gaat zitten en zegt ‘ik ga ook nog even werken mama’. Super aandoenlijk, maar die herrie. En als ik dan op het zachter knopje druk, word ik gelijk afgestraft, ‘nee mama het moet gewoon hard’. Gelukkig zijn de liedjes die de toetsen spelen wel herkenbaar en Jippe zingt heerlijk mee of ze verzint er zelf een liedje op. Maar het allerleukste deuntje vind ik de uitknop, de computer zegt dan ‘bye for now’. Een fantastisch moment, maar meestal voor even.
Esther
