Ik kan me nog herinneren dat toen ik nog klein was, er eigenlijk jaarlijks geschaatst werd. En dan bedoel ik niet op de kunstijsbaan, maar gewoon op natuurijs. Ik woonde in een dorpje aan de dijk en elk jaar liepen de uiterwaarden wel vol water en daar konden wij volop op schaatsen. En ik was lid van de plaatselijke ijsclub (volgens mij betaalt mijn vader nog steeds jaarlijks de contributie van 5 euro ;-)). En dat was me toch een mooie schaatsplas. Daar heb ik volgens mij uren doorgebracht op de schaats en lekker warme chocomel gedronken in het kleine hokje. Goede herinneringen heb ik daar aan.
Mooie herinneringen
En zulke herinneringen wil ik natuurlijk ook bij Jippe creëren. Op natuurijs gaat nu nog niet, maar als ik de berichten moet geloven, zouden we misschien wel volgende week buiten kunnen schaatsen. Dat zou super zijn. Vorig jaar waren we al een keer naar een kunstijsbaan geweest en dat heeft indruk gemaakt op Jippe. Best vaak begon ze uit het niets over het schaatsen achter zo’n rekje. ‘Dat was leuk he mama’, zegt ze dan. Nou dat was zeker leuk.
Tweede kerstdag waren wij met z’n drietjes naar de ijsshow van Disney on Ice. Fantastisch was het. Wij zagen Jippe genieten en toen kwam ook de vraag wanneer wij weer gingen schaatsen. Gelukkig hoefde ze daar niet lang op te wachten. Mijn vriendin wilde ook graag schaatsen met haar kinderen, dus er was al snel een dag en tijd vast gelegd. Jippe beschouwt de meisjes als haar grote vriendinnen, dus ze had in de auto al de tijd van haar leven.
Bij de schaatsbaan aangekomen, was het voor iedereen best wel spannend om weer op het ijs te staan. Voor Jippe al lang geleden, en de andere twee meiden hadden ook nog niet veel ervaring. Al snel kreeg Jippe van een jongetje een rekje waar ze zielsgelukkig van werd. Nu kon ze weer achter dat rekje aan schaatsen. En zo slecht ging het niet. Zelf vind ik het dan best wel spannend, maar die kinderen vallen en staan weer op zonder problemen.
Omdat de twee zusjes (7 en 9 jaar) zonder rekje schaatsten wilde Jippe (3 jaar) dat op een gegeven moment ook proberen. En ik moet zeggen, dat ging best aardig totdat ze heel hard op de billen viel. Toen was ze er even klaar mee. Maar na een koekje en wat drinken kon ze er weer vol tegen aan. Ik denk dat ze volgend jaar al wel op ‘echte’ schaatsen kan rijden. Deels omdat ze het wel leuk zal vinden en deels omdat die dubbele ijzertjes dan echt niet meer passen. De voeten van Jippe groeien als kool en ik had ze nu al tot de grootste stand uitgeschoven. Maar dat is ook wel goed denk ik, zo snel mogelijk op echte schaatsen proberen. En wie weet heeft ze straks ook wel die mooie herinneringen aan het schaatsen. Tja waarschijnlijk niet veel op natuurijs, maar wel op de kunstijsbaan.
