Eigenlijk was ze nog een beetje te jong voor het peuterfestival in onze plaatselijke schouwburg, maar het leek me zo leuk. Op de website was te lezen dat het voor kinderen vanaf 2 jaar was en Jippe is nog net geen 1,5 jaar (op een paar dagen na :-)). Na wat navraag te hebben gedaan bij de schouwburg zelf, dacht ik, we wagen het erop. We nemen Jippe mee naar haar eerste theatervoorstelling.
Het peuterfestival is bij ons erg leuk opgezet met heel veel te doen, maar ook veel te zien. Er zijn verschillende peutervoorstellingen te bewonderen en tussendoor kunnen ze zich enorm goed vermaken met onder andere kleuren, schminken, film kijken en spelen in de speeltuin. Wij hadden gekozen voor de voorstelling van de Gruffalo. Wie het verhaal kent, zal misschien denken dat het een beetje eng is voor zo’n kleintje. Maar dat viel alles mee. Ik denk dat Jippe nog te jong was om te beseffen dat het soms best wel een beetje spannend was.
Super leuk was dit theater opgezet, op het grote podium was een klein podium gemaakt waar alle ouders en het kleine grut omheen kon zitten. Zo zat je dicht bij de spelers en werd je helemaal meegezogen in het verhaal. Vanaf minuut 1 zat Jippe met open mond te kijken. Ze vond het fantastisch. Natuurlijk snapte ze niet precies wat er allemaal gebeurde, maar ze vond het volgens mij geweldig. Als er muziek werd gemaakt, zat ze vrolijk mee te hupsen en ook al kan kan ze nog niet echt veel praten; ze was soms duidelijk aanwezig haha. Een van de spelers zei in haar richting ook een keer ‘sssssst’. Het verhaal van de Gruffalo is geweldig, maar hoe deze mannen het op het podium brachten was fantastisch. Wij hebben enorm gelachen, maar je merkte dat de kinderen er ook door gegrepen werden. Het verhaal kenden de meesten wel, maar om het in levende lijve te zien, was voor sommigen toch wel spannend.
Ik had niet gedacht dat de drie kwartier van de voorstelling voorbij zouden vliegen. In mijn achterhoofd was ik bang dat ik de hele tijd een huilend meisje zou moeten troosten of dat ze er geen zin in had en steeds weg wilde. Niets van dat, Jippe genoot en wij daarom nog meer. Na afloop kochten we het boek van de Gruffalo waar de Gruffalo zelf nog een persoonlijke tekst voor haar in schreef. Sindsdien pakt ze bijna elke avond voor het slapen gaan het boekje van de Gruffalo. En haar favoriete plaatje, is de pagina waarop de ‘enge’ Gruffalo voor het eerst te zien is. Ze schatert het dan uit. Zo zie je maar, naar het peuterfestival gaan met een meisje dat nog net geen peuter is, ging prima. Ben nu al benieuwd hoe ze het volgend jaar gaat vinden als ze dan een echte peuter is. Want dat we volgend jaar weer gaan, dat staat vast, voor ons alledrie.
Esther