Als je opeens beseft dat je dochter van 6 jaar meer op je lijkt dan je in eerste instantie dacht en dat dit best wel confronterend is met momenten. Ja dan zet je dit best aan het nadenken. Want nu snap ik wel waar onze regelmatige botsingen vandaan komen.
Mijn dochter lijkt op mij
Sinds mijn meisje in groep 3 zit heeft ze me toch een ochtendhumeur en opstartproblemen. Maar dat heeft ze niet van een vreemde. Zo bam, laten we maar meteen met de deur in huis vallen. Hoe confronterend om te zien zeg haha. Iedere ochtend denk ik weer oh wat erg dit, zitten we dan beide met een ochtendhumeur aan tafel, al is die bij haar altijd iets sneller voorbij.
Maar ook als we iedere avond weer strijd hebben bij haar kledingkast denk ik ai, dit heeft ze niet van haar vader. Strijd om dat ene rokje of strijd om die broek die ze dan echt niet aan wil. En als ze uiteindelijk toch doet wat mama vraagt is ze boos. Armen over elkaar en een hele grote pruillip. En nee mama gaat nog net niet met die pruillip naast haar zitten hoor (dat heb ik jaren geleden achter me gelaten ;-))… maar stiekem herken ik wel haar gedrag. Ik vind het namelijk ook niet fijn om dingen te doen die ik echt niet wil.
Strijdbijl begraven
Dus uiteindelijk heb we de strijdbijl om kleding maar begraven en besloten dat ze dan geen broeken aan hoeft. Uiteindelijk zal dit goed komen toch? En zolang ik zelf geen mega lelijke Disney/unicorn wrijfshirts in huis haal kan ik leven met haar jurkjes en rokjes verslaving!
Maar doordat we zo op elkaar lijken botsen we dus regelmatig. We hebben beide best een pittig karakter en laten ons niet de kaas van het brood eten zeg maar.
Maar naast die confronterende dingen, zie ik ook iets heel moois in mijn meisje terug van mezelf. Vroeger was ik namelijk net zo spontaan als dat zij nu is. Vriendelijk tegen iedereen, dansen, zingen op een podium. Het maakt haar niet uit wat andere van haar denken. Ze is open en altijd eerlijk. Dat had ik vroeger ook. Ik hoop dat ze dit nog heel lang vast houdt, want in de jaren ben ik zelf toch wel stukken onzekerder geworden en veel meer stil gaan staan over wat andere mensen van mij dachten.
Sterke karakters
Maar ondanks dat we vast nog heel vaak zullen botsen door onze sterke karakters, vind ik het prachtig zoals ze is en stimuleer ik haar vooral zo te blijven. Ook al vind ik het soms enorm confronterend om te zien hoe veel ze op mij lijkt.
Daniëlle
Herkenbaar? Lijkt jouw dochter ook op jou?
–
