“Mogen we naar opa en oma?” vraagt het kleine blonde meisje van bijna 8 en haar zusje. Ik zit aan de eettafel de krant te lezen en vergeet door deze vraag de bladzijde verder om te slaan. Met de pagina in mijn hand kijk ik met ligt gefronste wenkbrauwen in de richting van waar de vraag komt. De blonde meisjes zijn in de bijkeuken hun schoenen aan het aantrekken in de veronderstelling dat ik toch wel ‘ja’ ga zeggen.
Opa en oma wonen tenslotte naast ons en de kleine blonde meisjes kunnen via een deur in de schutting in de tuin van opa en oma komen. Op zich geen rare vraag dus, ware het niet dat opa en oma een maandje op vakantie zijn. Doordat mijn antwoord uitblijft komt er een klein blond koppie om de hoek van de keukendeur. Met grote vragende ogen kijkt het jongste zusje mij aan. “Nou?” klinkt het, terwijl ze haar lijfje weer onder haar vragende hoofd brengt.
Het achtjarige blonde meisje is inmiddels achter haar aangekomen. Ze staan nu naast elkaar in de keuken en kijken mij nu beide vragend aan. Het kleine blonde meisje kijkt naar mijn fronsende wenkbrauwen, plaatst haar handen in haar zij, houdt haar hoofd iets schuin en zegt “Wát?”
“Opa en oma zijn er niet schatjes, dat weten jullie toch wel?” zeg ik. De kleine blonde meisjes kijken elkaar aan, schudden meewarig hun hoofden en kijken dan naar mij. “Duh” zegt de één. “Natuurlijk weten we dat. We willen gewoon in de tuin van opa en oma spelen” zegt de ander. “We zijn toch niet gek?”
Beide dames staan inmiddels met de handen in de zij en hun schuine koppies voor me. “Oh, oké dan is het goed. Ik dacht al” lach ik terwijl ik eindelijk de bladzijde omsla. Ik haal opgelucht adem, soms heb ik het idee dat ze de helft niet horen van wat we ze vertellen. Het zou wat zijn als ze de vakantie van opa en oma hebben gemist.
De kleine blonde meisjes stuiven de deur uit. Als ze door de tuin, langs de openslaande deuren achter mij lopen hoor ik het zusje van het kleine blonde meisje mompelen “Wist jij het nog van opa en oma?” “Nee, was het weer vergeten. Jij dan, wist jij het nog?” fluistert het kleine blonde meisje terug. “Nee. Ik wist het ook niet meer…” hoor ik haar zusje zeggen.
Ik kijk achterom en zie twee gniffelende meisjes door de deur in de schutting verdwijnen. Ik schud lachend mijn hoofd terwijl ik weer in de krant duik. ‘We zijn toch niet gek!’ Ja, ja…