’Maar gaan we dan echt nergens heen?’ Het vriendinnetje van Nienke keek me vol ongeloof en afwijzing aan. ’Niet naar een MonkeyTown, Pukkemuk of zelfs maar de bioscoop? Nergens naar toe? Alleen bij jullie thuis dus? Maar wat wil je dan gaan doen???’. Ik was niet geheel voorbereid op deze kritische vragen en stotterde dan ook maar iets van ’Nou ja, gewoon leuke dingen’ terug.
Als echte knutsel-frutsel moeder die absoluut niet in enorme armoede leeft maar waarbij ik wel de laatste maanden geleerd heb creatief met m’n geld om te gaan om er het maximale plezier uit te halen, was ik eerlijk gezegd een beetje in shock. Mijn dochter gaf die middag haar allereerste feestje en was net 5 geworden. Vijf! En blijkbaar week ik enorm van de kinderfeestjes-norm af met mijn ’gewoon-lekker-thuis-aanrommelen-feestje’. Niet dat we er niet over nagedacht hadden om het feest op een leuke locatie te laten plaatsvinden, bij ons in de buurt zit bijvoorbeeld een geweldige pony-hoeve die geweldige feestjes organiseert. Maar goed, persoonlijk vond ik het een beetje te makkelijk om direct het eerste feestje ’ever’ van het prinsesje uit huis te vieren. Wat zou ik dan in hemelsnaam moeten verzinnen wanneer ze tien zou worden? Met alle vriendinnen een overnachting in ’t Dolfinarium (ahum, stiekem een zeer grote wens van mij, die ik aangezien ik de maximale leeftijd voor dit meet&greet-feest een tikkie overschrijdt, op een dag aan mijn kinderen moet gunnen)?
Om die reden had ik dan ook wat activiteiten gewoon bij ons thuis bedacht: om te beginnen wachtte er een leuk gevuld kledingrek vol met prinsessen en ballerina outfits voor de genodigden. Klaar om los te gaan met verkleden! Erg lief dat ik wat jurken en accessoires had mogen lenen hiervoor en dat bij mij om de hoek een Geefwinkel zit waar ik de meest geweldige zilveren ’klik-klak’-hakschoenen had gevonden. Kleine kinderen zijn dol op speurtochten, en op streng advies van Nienke -het jarige prinsesje- moest dit er dan ook echt bij zitten: ik had verspreid over het huis en de tuin allerlei aanwijzingen verstopt die uiteindelijk naar de schat: een kistje gevuld met spekkies en toverstafjes zou leiden. Het toppunt hierbij was de aanwijzing verstopt in een ballon die ze eerst door moesten prikken. Ik heb me bescheurd hoe 4 meiden zich verdrongen om gewapend met een naald ballonnen door te prikken, net zolang tot ze de verstopte aanwijzing gevonden hadden. Verder hadden we nog kroontjes en armbanden versieren met lekker veel glitters en strassstenen en prinsessenkleurplaten inkleuren. Het mooie van zo’n middag is dat de activiteit die ze het aller- allerleukste vinden praktisch nooit in een draaiboek of feestoverzicht voorkomt. Bij mijn zoon was het het geïmproviseerde spel Nachtwacht, dat ik nog vanuit mijn jeugd herinnerde en met de hulp van mijn trouwe feestjes-partner; m’n moeder weer nieuw leven ingeblazen heb. En bij Nienke was het gewoon lekker kliederen met stoepkrijt. Mijn moeder had de meiden gevraagd buiten hun droomkasteel te tekenen waarbij ieder haar eigen kamer mocht ontwerpen en mocht uitbeelden met stoepkrijt. Prachtig hoe al die meiden vol overgave bezig waren en zelfs een paardenkoets duidelijk wisten te verbeelden.
Het behoeft geen toelichting dat alle kleine prinsesjes een zalige middag gehad hebben en dat wij als volwassenen het meest genoten hebben van de momenten dat we even niet ingingen op de ’en wat gaan we nu doen??’ -vragen en de meiden gewoon wat aan lieten rommelen. In hun prinsessen outfitjes. Met de nog natte kroontjes van de glitterlijm, de armbandjes vol stickers en strass stenen. En de te grote klik-klak schoenen.
I love aanrommelen.