De dag die ik het liefste vooruit bleef schuiven, de dag die ik het liefste nog niet wilde beginnen. Maar ze is er zo aan toe, de basisschool. Het is als de dag van gisteren dat ze als een klein mini meisje met haar 1395gram op mijn borst werd gelegd. En kijk haar nu eens ze is gewoon 4 jaar en gaat beginnen aan een nieuwe fase, een mijlpaal!. Ineens is ze zo klein niet meer..
Charlotte’s eerste kerst mijlpaal!
Naar de basisschool, wat een mijlpaal!
Een nieuwe fase waar ze weer van alles mag ontdekken en gaan leren. Wat een mijlpaal! Had je mij dit 4 jaar geleden gevraagd? Had ik gezegd, eerst zien dan geloven. Ik durfde niet naar de toekomst te kijken, ze was zo klein en niemand wist wat ze eraan over zou houden. Gelukkig merken wij tot nu toe geen “gekke” dingen, en functioneert ze gewoon als elk ander kind. Want elk kind is goed op zijn of haar manier.
Loslaten is erg lastig voor mij
Toch is het stukje ‘loslaten’ erg lastig voor mij, overal waar ik was of ben was Vienna ook. Het voelt erg raar, maar ze heeft het zo nodig. En ze moet gewoon haar weg gaan volgen en al haar dromen waarmaken. Voor nu is het rijden op een unicorn , of die droom uitkomt betwijfel ik. Maar voor nu laat ik haar los om naar de basisschool te gaan. Het heeft heel wat tranen gekost, maar heb mezelf voorgenomen om niet “zwak” te zijn als ik haar naar school breng. Zelf vind ze het ook onwijs spannend en wilt ze het liefste mee naar huis. Dus ik moet groot zijn voor haar, zij staat op dat moment op nummer 1. Mijn emoties komen wel als ze gesetteld is in de klas en terug loop naar de auto. Loslaten, iets wat niet went maar wat ik nu echt moet gaan doen.
Verjaardagskroon voor iedere mijlpaal!
De eerste wendag voor Vienna
Ze heeft haar wendagen vorige week en afgelopen woensdag is ze voor het eerst gestart op school, vanaf nu gaat ze echt elke dag naar school en ben ik nog met Maé alleen thuis. Ergens ook wel weer fijn want zo heb ik ook tijd voor haar en hoeft ze mijn aandacht niet altijd te delen. Vienna doet het goed, ze ontdooit langzaam en zoekt steeds meer de kindjes op in de klas. Ze is elke dag bij het knutselhoekje te vinden en vind schilderen fantastisch. Ik ken haar ook niet anders, ze vind creatief bezig zijn onwijs leuk. En eerlijk op deze school doen ze dat ook, zo kreeg ze buiten “rekenen” ze moesten opzoek naar de cijfers die de juf buiten op het schoolplein had getekend. Hoe tof! Beetje bij beetje komt het besef en voor iedereen zal het wennen zijn en zullen we onze draai moeten vinden.
Maar eerlijk, houden van is ook loslaten, ze moet kunnen ontwikkelen en groeien. Tuurlijk hou ik haar het liefste bij mij. Maar ze verdient het om te groeien want ineens is ze zo klein niet meer..
