Oud & Nieuw… Het lijkt alweer even geleden maar voor mijn lichaam niet. Ik slaap slecht, ik heb veel pijn… Het herstellen na bekkeninstabiliteit duurt zo erg lang. Ik blik even met jullie terug op mijn laatste dagen van 2017 en nieuwjaar zelf.
In onze familie is er een hele fijne traditie: 30 december: oliebollen bakken. Helaas is er al veel veranderd. Vroeger was echt de hele familie bij elkaar, inmiddels wonen er mensen elders in het land en bakken zij voor zichzelf (neem ze niets kwalijk hoor).
Noortje werd meegevraagd naar het theater. Super leuk, maar ze wilde eerst kijken bij het oliebollen bakken. Dit kwam goed uit. Noortje heeft ’s morgens geholpen en al onze oliebollen gemaakt. Smaakten overigens heerlijk! 
’s Middags is ze opgehaald en thuis ontving ik prachtige foto’s van haar. Een moment waarop ik besefte dat ze echt groot wordt. Ze heeft viool en cello gespeeld en achter een piano gezeten. Echt prachtig. De voorstelling vond ze erg mooi. Ze heeft echt heel erg genoten. Zo lief dat ze mee mocht (Elwin en Masha ontzettend bedankt dat jullie onze dame meegenomen hebben)! Eenmaal thuis heeft ze vol enthousiasme verteld over de show. Laten horen hoe de kindjes zingen (heel hoog, hihi) en vertelt dat de Chinese draak erg dichtbij kwam.
Oudjaarsdag
Na het slapen brak dè dag aan. 31 december. Noortje, Noud en ik hebben ’s middags geslapen. Ik heb het langst op bed gelegen. Mijn energie opsparen voor de avond. We vierden het met vrienden van ons. Zij hebben ook twee kindjes in dezelfde leeftijd, dus hartstikke leuk en gezellig. Rond 19:oo uur zouden we daar zijn en het plan was om de kids daar op bed te leggen. Dat plan is volledig mislukt. Noud zei: “Mij ga hier niet slapen. Mij wil thuis slapen.” En hij heeft zich tot 01.45 uur wakker gehouden. Noortje is met haar vriendinnetje op het bed van papa en mama gaan liggen en samen hebben ze televisie gekeken.
Om 00.00 uur was het natuurlijk feest! Frozen kinderchampagne, vuurwerk aan alle kanten èn het belangrijkste… zelf vuurwerk afsteken! Sterretjes, fakkels, vuurpijlen, grondpotjes. Ze hebben met hun veiligheidsbril heerlijk genoten van alles wat er te zien was. Noortje vond de knalerwten het stoerst ;-). Die mocht ze lekker zelf op de grond gooien en daarmee kon ze iedereen laten schrikken.
Herstellen na bekkeninstabiliteit
Het was een gezellige jaarwisseling, voor ons, voor de kids en ook hond Yuki was er gezellig bij. Ook dat ging gelukkig goed.
Nu voelt mijn lichaam alleen nog steeds als een baksteen. En zo gek heb ik toch niet gedaan? Deze week nog maar extra rust, ’s nachts extra pijnmedicatie en een kruik tegen de zere plekken. En soms is Marcel de dupe. Als het echt niet meer gaat, wrijft hij midden in de nacht even over de zere plek om de ergste druk eraf te halen… Dan kan ik vaak weer in slaap vallen… Herstellen na bekkeninstabiliteit duurt lang…
Lees ook: Respect voor alle moeders! >>
