Mijn oudste kindje werd een zoon. Ik was dolblij en tegelijk hoopte ik dat mijn tweede kindje, mocht die ooit komen, een meisje zou worden. Dan zou ze al een grote broer hebben die een beetje op haar zou kunnen letten. gelijkenis moeder dochter
Toen ik eindelijk zwanger was van ons tweede kindje, bleef ik die hoop stiekem houden. Mijn eigen moeder en ik hebben ook een bijzondere band, en ik wilde dat ook zo graag met mijn eigen dochter meemaken. Toen de echo ons vertelde dat ze inderdaad een meisje werd, kon ik niet stoppen met huilen. Mijn grootste wens, een koningskoppel, werd werkelijkheid.
Wat je als meisjesmama moet weten >>
Gelijkenis moeder dochter
Al snel na haar geboorte bleek dat Veerle een pittig ding was. Ze wist precies wat ze wel wilde, bij mama zijn. En gelukkig vertelde mijn eigen allerliefste moeder, dat ik dat vooral moest doen. En daarom droeg ik haar en hield ik haar dag en nacht bij me, we genoten er beide van. Steeds als ik het even niet wist omdat Veerle zoveel pittiger was dan mijn kleine Viking, wist mijn moeder me moed in te praten.
En natuurlijk lukte het me, en Veerle werd steeds meer een mini-me. Nog voordat ze kon lopen, wist haar broer al dat hij uit haar buurt moest blijven. Ze kon enorm bijten en knijpen. En met 9 maanden liep ze los door de woonkamer. Al snel ging ze nog meer op mij ging lijken, uiterlijk en innerlijk. gelijkenis moeder dochter
Volgens mijn moeder hield ik vroeger van verkleden, knutselen en tekende iedere dag prinsessen met grote jurken. Ik was open en kletste met iedereen die ik tegen kwam, zo verraadde ik zelfs de naam van mijn kleine ongeboren broertje aan iedereen die dat maar wilde (of niet wilde) horen. Ik zorgde in de klas voor de kindjes die gepest werden of wat extra aandacht nodig hadden. En ik eiste veel aandacht op, want dat vond ik ook erg leuk.
Dezelfde karakters
En nu zie ik Veerle hetzelfde doen. Ze zit net een maand op school maar niemand kan om haar heen, ze regelt het wel in de klas. En ook zij zorgde op het kinderdagverblijf voor de baby’s. Uren zat ze naast de wipstoeltjes speentjes terug in mondjes te duwen en de baby’s zachtjes (oké, niet altijd zo zachtjes) in slaap te wiegen.
In de supermarkt heeft ze ooit één keer een woedeaanval gehad. Toen ik daarop even liet zien dat ik die kwaliteit ook nog onder de knie had, stopte ze direct. Zonder woorden sloten we die dag een compromis af en het is nooit meer gebeurt.
Alleen vraag ik me soms af, hoelang blijft dit goed gaan? We lijken zoveel op elkaar dat het eens gaat botsen. Ik ben temperamentvol, en zij ook. Beide kunnen we van elkaar schrikken maar we begrijpen elkaar ook. Zijn we gestrest dan zoeken we elkaar op. Wij kunnen uren knuffelen. Nu ik geen partner meer heb, slaapt ze ’s nachts naast me. En ’s morgens kijken we televisie in bed, tegen elkaar aan, met haar grote broer erbij.
Mamaliefde
Ik geniet zo intens van mijn pittige knuffelmeisje, dat ik vaak wens dat ze altijd zo zou blijven. Toen ik ging puberen werd mijn enthousiasme en openheid me zwaar aangerekend. En het heeft jaren geduurd voordat ik weer de blije en open vrouw werd die ik als kind was.
Dus ik hoop nu zo verschrikkelijk dat mijn Veerle zo blijft zoals ze is, open, eerlijk, puur en onbevangen. Ik hoop dat andere kinderen haar niet zullen laten twijfelen over wie ze is en wat ze kan. Dat ze zich niet laat tegenhouden door anderen en dat ze zich nooit zal schamen voor haar fantasieën en ideeën.
Ik las laatst een grappig zinnetje. ‘Mijn kind lijkt als twee druppels water op me, en ik weet niet of ik nou heel trots, of heel bang moet zijn. Tja, dat geldt dus ook wel een beetje hier. Opgroeien is niet makkelijk…
Hoe is de gelijkenis moeder dochter bij jullie? Lijkt jouw dochter ook heel erg op jou of juist niet?
Lees ook: ‘ontaarde ouder’ >>
Lees ook: ‘Bemoei je niet met mij’ >>
Lees herkenbare blogs van meisjesmoeders >>
Bekijk de nieuwste meisjesmode >>
