Wij konden dus nog even genieten van het mooie weer, maar nu zijn ook onze kids weer back to school. En dus verplicht terug in het ritme. Dat ritme laat vaak nog even op zich wachten, het zuidelijke ritme (laat eten, laat slapen) zit hier vaak nog wel een week in het systeem.
Naast school beginnen ook alle sport trainingen weer en daarnaast ook alle ‘therapieën’. Het is passen en meten om alles op elkaar te laten aansluiten en meestal lukt dat dus ook niet. Met therapie bedoel ik dan fysiotherapie, logopedie en de orthodontist. Ik had vroeger op de lagere school nooit van een orthodontist gehoord en logopedie kreeg ik op school.
Helaas is Mikki voor alle drie de klos en dat vraagt nogal wat tijd en energie.
Fysiotherapie
Fysiotherapie is op dit moment onontkoombaar. Mikki groeit heel hard en heeft ook door het sporten een overbelasting van haar hak/hiel. Met oefeningen, rust (lastig met een beweeglijk meisje) en tape (vindt ze nog steeds erg interessant) is dit goed op te lossen.
Logopedie is een ander verhaal, ze heeft vroeger geduimd met als gevolg dat ze slist en haar tong niet ‘goed’ gebruikt. Het duimen heeft ze gelukkig snel afgeleerd, maar het slissen blijft. Maandenlang logopedie waar ze elke week haar best deed met oefeningen en een speciaal bitje voor de nachten. Maar ondanks alle inzet werd het geen ‘routine’ en slist ze nog steeds.
Orthodontist
Ondertussen waren we door de tandarts doorverwezen naar de orthodontist. Onder het mom ‘beter te vroeg dan te laat’ gingen we vorig jaar al met een 8-jarige naar de orthodontist. Die vroeg of we gelijk met het logopedie bitje wilden stoppen, dit had een slechte invloed op haar kaakgroei?!
Een aantal foto’s en onderzoeken verder, houden ze het voorlopig ‘in de gaten’. Elk half jaar gaan we nu voor controle naar de tandarts én de orthodontist. In overleg hebben we een rustpauze bij logopedie ingevoerd. Alle oefeningen deed ze feilloos maar een gewoonte is het nog steeds niet. En ja, haar tanden staan niet mooi recht, maar ze wisselt nog volop, dus dat heeft tijd nodig.
Ik hou mezelf voor dat het met mij ook ‘goed’ is gekomen en dat ze misschien wel over het slissen heen groeit en een beugel kan op iedere leeftijd. We hoeven geen perfecte kinderen, ieder kind is mooi/goed zoals hij/zij is, maar ik wil wel voorkomen dat ze er ongemak van ondervindt op latere leeftijd.
Ik moet binnenkort wel weer een afspraak maken bij de opticien, want ze klaagt over minder zicht, maar goed misschien staat daar weer een ander montuur tegenover en dat maakt het voor nu weer leuk 😉
