Als ik Sophie zou moeten omschrijven is het een echt dametje, het meisje-meisje type. En juist deze week komt dat heel goed uit. Mijn zus en drie vriendinnen hebben in Nederland even alles achter zich gelaten om een weekje zon te pakken en te genieten van het tropische leven. Sophie vindt het fantastisch. Vier dames in huis. Ze bekijkt ze van top tot teen, wat hebben ze aan, hoe gedragen ze zich en wat vertellen ze elkaar. Kortom ze bestudeerd ze en ik durf bijna wel met zekerheid te zeggen dat ze vandaag op school ook zo met haar vriendinnen probeert om te gaan. Gesteund door een prachtige echte meiden tas welke ze van de vier dames heeft gekregen.
Maar Sophie heeft ook een klein stoer “ik durf alles” typje in zich schuil gaan en die kwam er zondagmiddag even uit toen we op de quad door de zoutpannen scheurde. Het was rond het middaguur toen wij vonden dat de hond en de kinderen maar eens even buiten de deur hun energie kwijt moesten raken. Dus papa op de mountainbike met de hond en ik met Youp en Sophie op de quad. In de wijk stuur ik maar eenmaal in de zoutpannen mogen de kinderen sturen. En dat is feest, crossen over de grote vlaktes waarbij de modder omhoog spat om even later scherpe stenen en diepe kuilen te ontwijken op de steile rotspaden. Daar waar Youp nog af en toe een opmerking maakt in de trant van: “misschien moeten we dit maar niet doen, dit kan best gevaarlijk zijn”. Kent Sophie alleen maar de opmerking “dit kan harder!”. En toen we in de verte een paar honderd prachtige roze flamingo’s op de vlakte zagen staan was het dan ook Sophie die er recht op af scheurde want ze waren zo mooi als ze allemaal tegelijk opvlogen! “Nou Sophie, voor de flamingo’s is het ook zondag, we laten ze heerlijk rustig staan”.
Eenmaal thuis en compleet onherkenbaar door de modder was het tijd voor een verkoelende duik. En juist op dat moment kwamen onze vier gasten terug van een paar uurtjes strand. Sophie pakte haar luchtbedje en van ons modder-happende-scheurmonster was helemaal niets maar dan ook niets meer terug te vinden. Daar lag een kleine dame tussen de vier grote dames te dobberen, met haar oren weer gespitst om niets maar dan ook niets te missen van de gespreken.
