De zomervakantie zit er weer op. Ik heb er echt van genoten dat ik beide kinderen 6 weken thuis had, maar het heeft met mijn lichaam ook een keerzijde en daar baal ik heel erg van.
De eerste weken waren heerlijk, gewoon thuis. Ik ben met veel vrienden weggeweest, bijvoorbeeld naar het zwembad, het kruisbadje en het Jeugdspeelpark. Allemaal ontzettend leuk en heel gezellig. De mensen met wie ik was weten dat ik hulp nodig heb met bijvoorbeeld het afdrogen en aankleden van de kinderen of het inruimen van de tassen. Door mijn bekken kan ik niet zwemmen, maar omdat we met meerdere mensen waren, speelden zij gezellig met de kinderen en kon ik genieten van de blije gezichtjes.
Pijnstillers
In eerste instantie was ik erg trots op alle leuke dingen waar ik mee naar toe ging. Ook al was het met hulp, wat extra pijnstillers en een goede stoel die we meenamen, ik was gezellig met de kinderen weg! Alleen na een paar uitstapjes gaf mijn lichaam een flink signaal af. De 3deweek heb ik dan ook alle aanbiedingen afgeslagen en ben ik thuis gebleven met de kinderen.
Met mijn rug ging het eigenlijk steeds slechter en slechter. Marcel probeerde de pijn weg te wrijven en ik ging elke avond tegelijk met de kinderen naar bed, in de hoop dat voldoende rust mijn lichaam zou herstellen. Maar helaas. We zijn nu enkele weken verder en de pijn blijft aanhouden. Of dat de uitstapjes echt de oorzaak zijn weet ik niet, eigenlijk geloof ik dat niet, wat ik wel weet is dat ik soms een hopeloos gevoel heb. Wanneer houdt het eens op en wanneer mag ik een flinke stap vooruit?
Uitstapjes
De kinderen vonden de uitstapjes in de zomervakantie erg leuk. Het kruisbadje viel erg in smaak. We zijn op zo’n bloedhete dag gegaan en het was totaal niet druk. De buurvrouw was mee, samen met haar dochter en een vriendin van mij.
We namen een goede stoel voor mij mee en vanaf de kant keek ik naar de kinderen. Wat vonden zij het geweldig! Noud vond het in het begin even spannend. Bij iets nieuws, kijkt hij altijd even de kat uit de boom. Uiteindelijk deed hij wedstrijdjes door het hele zwembad, speelde met een zeemeermin en gooide met een bal. Hij was helemaal los. Noortje is een meisje die zich als een vis in het water voelt. Zodra er water is, wil ze erin. Ze heeft inmiddels haar ABC- diploma en een survival certificaat.
De kinderen hebben ontzettend genoten, hebben mijn aanwezigheid opgemerkt. Ik was er om eten en drinken te geven en met ze te lachen en te kroelen. Wat hen niet opgevallen is, is dat mama nauwelijks in het water is geweest. En dat wil ik graag zo houden. Laat ze maar mooie herinneringen maken, waar mama bij is. Vorig jaar was ik nergens. Nu ben ik er tenminste bij.
In mijn volgende blog vertel ik over de 2dehelft van de zomervakantie, lees je dan weer mee?
