De oppervlakte van Curaçao is ongeveer 444 vierkante kilometer. De lengte van het eiland is ongeveer 61 km en de breedte varieert tussen de 5 en 14 km. Al met al dus niet zo’n heel groot eiland. Maar fietsen is toch wel vragen om problemen. De Curaçaose automobilist is nu eenmaal niet ingesteld op tweewielige, trappende wezens. Daarom doen we alles met de auto. Wij hebben geen strakke tweebaans goed geasfalteerde snelwegen maar wel dezelfde file als in Nederland. Welke zich vormt op ons mooie hobbelige asfalt. Denk er een beetje regen bij en wij hebben onze eigen spekgladde tropische ijzel van olie en andere troep op het wegdek.
Een enkeltje school is drie kwartier rijden. De vriendjes, dus speeldates wonen vaak niet om de hoek en sportclubjes nog minder vaak. Een gemiddelde dag heeft toch zeker 4 tot 5 uur reistijd in zich. Ondanks dat ik er bewust voor heb gekozen om in deze fase van mijn leven en het leven van mijn kinderen niet te werken heb ik bewust wel een agenda, een weekplanner, gele plakbriefjes en magneetjes op de koelkast.
Nu Sophie wat ouder begint te worden krijgt zij zo ook haar sociale verplichtingen, 2 keer per week zwemles en een keer dansen en afspreken met vriendinnen begint een steeds aantrekkelijker idee voor haar te worden. Op vrijdagmiddag borrelen op het strand…….of was dat meer iets van mama? Daarbij had ik in plaats van voor Girlslabel bij wijze van spreken ook voor Boyslabel kunnen bloggen want Sophie heeft natuurlijk ook nog een oudere broer. Voetballen, hockeyen, ook hij doet het hele pakket en samen delen zij hun taxi chauffeur, lees mij.
Ik ben wel de slechtst verdienende taxichauffeur want de teller in mijn Amerikaanse tractor is al kapot sinds ik hem heb, en Sophie is dus nog nooit een betalende klant geweest.
Maar goed, terug naar die agenda. Daar staan naast de activiteiten van de kinderen ook nog activiteiten van mezelf in. Ik zal jullie daar niet mee lastig vallen maar hij is op de doordeweekse dagen vol! Ja, gewoon vol! Nu hoor ik sommige werkende moeders denken “ga ik deze blog aflezen of vanaf nu elke blog van Yvet boycotten ”. Wacht nog heel even, I know the shit all working moms have to deal with. I’ve been there! En ik wil ook zeker niet beweren dat ik zielig ben of dat het afspraken zijn die van levensbelang zijn of mega hoogstaand. Afgezien van het ophalen van de kinderen van school vergaat de wereld zeker niet als ik ze niet na kom. Daarbij hebben de meeste ook de X factor qua ontspanning wel in meer of mindere mate in zich, maar de dagen worden met blauwe balpen en grijs potlood geheel gevuld.
Kennelijk heeft Sophie, zonder dat ze kan lezen dit ook geconstateerd. Sophie weet al sinds wij op Curaçao wonen, en zij allerlei verschillende diersoorten in verschillende stadia van gezondheid en leven kent dat zij dierenarts wil worden. Ze heeft zelfs met een dierenarts een afspraakje staan dat ze een keer een middagje spreekuur mee mag lopen! Ik geloof niet dat ik zo ambitieus was op mijn 5de maar verschil moet er wezen.
Dus Sophie heeft zo haar conclusies getrokken. Ze wil niet trouwen. Ze wil geen mama worden. Ze gaat werken. Want “mama jij hebt ons, en wij zijn best druk en maken ook wel veel rommel en je hebt papa en die is heel vaak weg dus jij hebt geen werk!” En het ergste is nog de opmerking “je verdiend dus ook geen geld!” BAM!!! Dankje, 5 jaar oude Sophie, mama weet waar ze staat, wil jij vanmiddag naar ballet, misschien gaat mama wel solliciteren en zoek je maar een taxi die je wel moet betalen!
X
Yvet
