Als ik op een maandagmiddag op school kom om mijn kinderen op te halen, vraagt de juf of ik een neon groene bodywarmer mis. Ik kijk haar waarschijnlijk heel raar aan (het komt soms nog wel voor dat ik iets niet begrijp), want ze vraagt het nog eens. Ze zegt erbij dat ze afgelopen zaterdagnacht, na het schooldiner (het diner duurt hier tot ver na middernacht, dus wij zijn al voor het toetje naar huis gegaan, omdat onze kinderen omvielen van de slaap), een bodywarmer heeft gevonden met de naam van Sam erin.
Opeens gaat er een lichtje branden. Oh, die bodywarmer! Wij vonden hem altijd felgeel, niet neongroen en hij is al een tijdje niet meer van ons.
Kleding ruilen
Het is namelijk zo dat mijn vriendinnen en ik hebben een heel systeem van ruilhandel hebben opgezet. Ik krijg prachtige jongenskleren van een vriendin uit Nederland en soms van een vriendin hier. En als ze Sam te klein zijn dan gaan deze kleren weer door naar een andere vriendin. De kleren van Saar gaan naar die Franse vriendin met een kleinere dochter en aan mij weer ‘nieuwe’ kleren voor Sam geeft. En zo is de cirkel weer rond.
Verwarring
Maar dat kan dus voor verwarring zorgen, omdat we blijkbaar allemaal te lui zijn -of gewoon domweg vergeten- de naam in de kleren te veranderen. Zo heet Sam soms Benjamin, Tommy of Baptiste. En heeft de school al eens heel raar opgekeken toen ze een jas vonden van een jongen die al 3 (!) jaar niet meer op die school zit. Zo vonden wij ook van de winter een muts in Saar haar tas die al 2 jaar niet meer van haar is.
Maar wat is het toch handig zo’n ruilhandeltje. Ik ben benieuwd: gebeurt dit in Nederland ook? Of is het iets van ‘schaamte’ omdat je kind in dezelfde kleren loopt als een kind het jaar ervoor? Of misschien wel omdat je kinderen dan ook wel in oudere collecties lopen?
Ik vind het in ieder geval een super oplossing! Alleen maar winnaars! Al zoek ik nog iemand met een dochter die graag mee wil doen, want voor Saar heb ik nog niemand…
Alhoewel…is er natuurlijk ook niets leukers dan nieuwe kleren kopen!
