Vorige week kreeg ik van een vriendin vrijkaartjes voor de Apenheul. Zij was zelf al met haar gezin geweest en ze hadden nog over. Dus toen ze vroeg of wij wilden gaan, zei ik natuurlijk ja. Super leuk om aapjes te gaan kijken.
Apenheul
Alleen afgelopen zondag waren wij niet de enige die bedachten om naar Apeldoorn te rijden. Onderweg hoorden we op de radio wel dat mensen die naar de Apenheul wilden komen, beter konden omkeren. Het was te druk. Ach, dat geloofden wij niet zo en we waren al redelijk in de buurt, dat we het er maar op waagden en gewoon doorreden. We kwamen dichter en dichterbij, maar we merkten helemaal niets van de voorspelde drukte. Totdat we de straat in reden van de Apenheul. Daar stond een gigantische file. Maar als dit alles was, waren wij bereid om te wachten. Het duurde allemaal wel heel lang, dus keken wij even op Twitter: ‘@Apenheul: De politie zal naar verwachting rond half 2 bezoekers de doorgang gaan weigeren ivm de drukte.’ Hmmm tja, dat zagen wij dus niet zitten en het was bijna half 2. Dus wij uit die file.
Park de Hoge Veluwe
En wat nu? Aangezien de zon nog heerlijk aan de hemel scheen en de Veluwe wel heel dichtbij was, zijn we doorgereden naar Park De Hoge Veluwe. Daar wilden we met z’n drieen een heerlijke boswandeling maken. Maar zo makkelijk ging dat niet met de kinderwagen. Op de fietspaden lopen was geen doen, want van alle kanten kwamen de witte fietsen ons voorbij gezoefd. Dat liep niet lekker. Toch maar het bospad op dan. Een beetje ruig en een klein avontuur met de kinderwagen, maar het was wel gezellig. Totdat Jippe geen zin meer had in de gezelligheid. De hele terugweg, met nog ruim een half uur lopen voor de boeg, zette ze het op een schreeuwen. Niet mijn idee van gezelligheid. Een klein voordeel was dan misschien wel dat we daardoor ook niet opeens tussen de wilde zwijnen terecht zouden komen. Die sirene van Jippe verjaagde ieder dier in de omgeving. Bij de auto aangekomen waren we alledrie er moe van en viel de ‘schreeuwerd’ gelijk in slaap.
Maar ja, geen apen gezien dus. En dat vond ik toch wel balen. De gekregen kaartjes waren nog een week geldig, dus op mijn mamadag heb ik er voor gekozen om nog een poging te doen om in de Apenheul terecht te komen. Dit keer samen met mijn vader en Jippe. De heenweg ging goed, geen files. En bij de straat van de Apenheul zag het er ook nog goed uit, totdat we op het parkeerterrein waren. Jee, wat een drukte. Zo laat waren we er niet eens, maar wat een auto’s. Helemaal achterin het terrein, half in de bossen, was er nog een plekje voor ons. Maar we waren al verder dan afgelopen zondag gekomen. En nu gingen we dan ook echt aapjes kijken.
Op het park was het wel druk, maar dat vond Jippe alleen maar leuk. Ze heeft de hele tijd haar ogen uitgekeken. En als ze een aap zag, dan was het gelijk wijzen en iets onverstaanbaars roepen. Maar ook opa vond het erg leuk om mee te zijn. De kinderwagen is met die drukte dan niet zo’n goed idee in zo’n park, dus al snel zat Jippe op de nek bij opa. Toen schaterde ze het uit; ze kon over iedereen heen kijken en de apen goed zien. Ik ben blij dat we een poging twee hadden gedaan. Ondanks de drukte was het een hele gezellige dag en zag ik dat iedereen er van genoten had. De volgende keer kiezen we alleen wel een iets rustiger dag uit :-).
