Nemen jullie wel eens een momentje voor jezelf of voor elkaar. Met regelmaat lees en hoor ik verhalen van mensen die het nodig hebben/vinden om zonder kinderen op pad te gaan. Een dagje, een weekendje en soms zelfs een week. Tot vorig jaar moest ik er niet aan denken om zonder mijn kids weg te gaan maar tijden veranderen en voor alles is een eerste keer.
Relax mama >>
Zonder kids op pad? Wij niet …
Mijn man en ik zijn er beide niet van om de kinderen ‘zomaar’ uit logeren te brengen om er samen even tussen uit te kunnen. Wij doen nu de meiden jong zijn het liefst zoveel mogelijk uitstapjes samen, daar genieten wij het meeste van. Gelukkig denken we daar allebei hetzelfde over want ik hoor regelmatig in mijn omgeving dat het zo fijn is om even zonder kids op pad te gaan en ze dan gerust een weekend uit logeren brengen. Helemaal prima hoor, maar wij voelen hier beide niks bij.
Last van schuldgevoel
Een paar maanden geleden zijn we voor het eerst sinds lange tijd eens een hele dag samen weg geweest en dat was puur omdat de meiden graag bij opa en oma wilde logeren en wij eigenlijk al zo lang riepen dat we echt weer eens een dagje naar de sauna wilde. Dat kwam dan voor ons fijn uit omdat de meiden dat zelf graag wilde en het niet opgelegd werd door ons, al voelde ik me wel een tikkeltje schuldig naar onze jongste Vie, die kan natuurlijk niet zelf aangeven of ze het wel of niet leuk vind om te gaan logeren. Nu scheelt het wel dat Fay en Jez er ook waren en dan is de bups toch gezellig bij elkaar. Al met al konden we die dag echt heel erg genieten van het ‘kinderloos’ zijn maar waren we zeker zo blij toen we ze weer op konden halen.
En toen….
Toen gebeurde daar iets heel unieks! Een aantal vriendinnen van deze moeder kwamen met het briljante idee om een samen een weekend naar Spanje te gaan en ik moet eerlijk zeggen dat ik de eerste minuut razend enthousiast was maar dat iets in mij daar ook behoorlijk onrustig van werd. Ik, een heel weekend weg van mijn kroost? Hell no! Toch wist mijn man mij gerust te stellen en zorgde ervoor dat hij dat weekend vrij had om er voor de kinderen te zijn en dat ik met een opgelucht gevoel met de rest mee naar Spanje kon gaan. Geen gesjouw met de kinderen van oppas naar oppas dat was het enige wat mij rust gaf.
Mama gaat alleen op vakantie
Afgelopen september was het dus zover; mijn aller eerste keer alleen op vakantie zonder kinderen. Die bewuste vrijdag ochtend werd ik opgehaald en zoals ik al wist vloeide de tranen rijkelijk, ik voelde me zo ontzettend slecht! Waarom doe ik dit! Eenmaal onderweg voelde het nog wat onwennig maar mijn vriendinnen waren zo ontzettend lief en vonden mij alleen maar dapper dat ik het toch maar even deed. Eenmaal in Spanje ging het stukken beter, de omgeving was prachtig, het eten was heerlijk en we hadden de grootste lol. Bovendien waren we vooral even geen mama.
Lees ook: wat moet je weten als meisjesmama? >>
Het contact leggen met thuis vond ik een tikkeltje lastig vooral omdat ik wist dat ik zou gaan huilen wanneer ik ze zou zien of horen dus besloot ik die eerste dag even te mijden, de dag erna heb ik wel gebeld en was het heel fijn om de meiden en mijn man te spreken en om te zien dat alles echt wel door ging zonder mij. De tijd ging vlug, we deden leuke dingen en voelde ons echt ‘de Gooische vrouwen’. Ons weekend met een gouden randje.
Dit jaar gaan we er weer voor, de plannen om een weekend met de mama’s weg te gaan zijn al weer in volle gang. Ik merk dat ik nu veel meer kan genieten van de hele voorpret en dat het thuis allemaal wel goed komt. Mijn man en ik zijn ook van plan om wat vaker een dagje samen weg te gaan en wie weet misschien ook wel een keer een nachtje zonder kids. Een hele stap voor ons maar nu de dames wat ouder zijn voelt het gewoon wat beter als toen ze jonger waren.
Gaan jullie weleens weg zonder de kinderen?
Liefs kim
