Pfff ik hoop toch dat dit een fase is van korte duur want wat kan ik hier slecht tegen. Mijn kinderen stoken elkaar onderling op en de een maakt het nog erger dan de ander. Met gevolg dat ik de benen onder mijn kont uit loop om ieders handje vast te kunnen houden.
Bange kinderen
Tegenwoordig zijn ze bij alles wat ze moeten doen bang, of het nou buiten licht of donker is. Vraag ik of ze even iets voor me willen halen boven, dan moeten ze met drie man sterk naar boven want alleen durven ze niet. Wil er één op de zolder spelen dan word er haast een ander verplicht om mee te gaan want ook dit durven ze niet alleen.
Echt overal bang voor
Als we overdag in de kamer zitten en er moet er één naar het toilet (andere kant van het huis) dan word er standaard gevraagd of er even iemand mee kan lopen en wanneer ik vraag of iemand de hond brokken wil geven ( staan in een kelder van twee treetjes diep tegen de keuken aan waar ik dan ben) schuiven het af op een ander omdat niemand de kelder in wil.
Bang in het donker
Fay slaapt ’s nachts met haar hoofd onder de dekens omdat ze bang is in het donker en denkt dat er iemand op haar kamer is/komt en ze maakt ons meestal wakker wanneer ze naar het toilet moet omdat ze niet alleen over de gang durft. Jez roept ’s ochtends als ze wakker is omdat ze niet uit haar bed durft te komen en Vie wil na het douchen niet meer alleen naar haar eigen slaapkamer lopen omdat ze bang gemaakt word door haar zussen.
Niet alleen …
Wanneer ze in het weekend, als ze wakker zijn, naar beneden gaan is dat ook altijd samen omdat ze echt niet alleen de trap af gaan en als er dan toch eens één niet durft te wachten op de ander dan zijn wij vervolgens ook klaar wakker door het geschreeuw ‘Jij moet op mij wachten anders wacht ik ook nooit meer op jou!’
Kortom ik loop de hele dag alleen nog maar handjes vast te houden en overal de wacht te houden omdat de dames dus helemaal niks meer alleen durven. Hebben ze bij jullie ook last van deze bange periode?
Liefs Kim
LEES OOK:
