Joehoeeeeeee, de vakantie is nu echt begonnen. Wekker vroeg gezet, auto de avond ervoor al ingepakt. Ik ben druk bezig met de flessen voor mijn kleinste aap, maar dan hoor ik de tv. De oudste aap was al klaar voor de trip en had zichzelf nog even voor de tv genesteld. Wat is er gebeurd? Ik hoor flarden…Nice…bomaanslag…vele gewonden…. Ik ben per direct afgeleid en loop naar de tv. Het is weer zover. Kippenvel….man man zo heftig. Een grote feestdag in Frankrijk, wat zo bruut verstoord is. Ik snap wel dat je naar het vuurwerk zou zijn gaan kijken. Gezellig met je gezin er op uit; zo’n show is vaak indrukwekkend om te zien. Je hebt vakantie dus ach, why not? In de tussentijd staan we met zijn allen heel stil voor de tv. Uiteraard komen er vragen; waarom doen mensen dat? Zijn ze nu dood? Zelfs kinderen? Waarom?
Tja waarom? Dat vraag ik me ook af. Net zoals dat ik me afvraag waar dit naartoe gaat. In wat voor een wereld leven mijn apies straks wel niet. Wat moet ik ze straks vertellen als ze voor het eerst naar een concert toe gaan. Moet ik echt hier in de woonkamer voor gaan doen, hoe stil je moet liggen, om net te doen alsof je dood bent als er mensen gaan schieten? Of dat ze misschien niet eens de mensenmassa’s meer op moeten zoeken?
Na een korte uitleg dat sommige mensen zo ziek zijn in hun hoofd dat ze hele intens foute dingen gaan doen, is het voor nu even goed. Ook geven wij aan dat de politiemensen in Frankrijk heel hard kunnen rennen om de boeven te vangen. Onze eerste bestemming is Frankrijk. Ze lijken gerust. Op de verschillende verkeersborden lees ik solidaires avec Nice. Wederom kippenvel; wat een hel moet dat nu weer zijn geweest in Nice gisteren. Je zou er maar hebben gestaan met je gezin. Goed, ik ga op zoek naar wat lekkere snacks in de auto; het is al 5 uur en we moeten nog een uurtje voor onze eerste overnachting.
Liefs,
